Γυρίζοντας τη σκέψη μου στο χρόνο που μας πέρασε και αναζητώντας τη καλύτερη ταινία που είδα φέτος, η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι το The Fountain, του Darren Aronofsky ( Π, requiem for a dream).
Δεν έχει σημασία για μένα όταν βλέπω μια ταινία η τεχνική της αρτιότητα, δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου, σημασία έχει αυτό που μου προκαλεί και βλέποντάς την γέμισα με όσα μπορεί να σου προσφέρει μια ταινία.
Αυτό που μου έμεινε είναι ότι ο σκηνοθέτης έφτιαξε ένα ποίημα εικόνων, λέξεων, και ήχων, που όσο πλησίαζε το τέλος, θυμάμαι ότι συρρικνωνόμουν, μάζευα το σώμα μου σε μικρότερο χώρο στο κάθισμα μου για να φυλάξω, να κρατήσω τη πλημμύρα συναισθημάτων που με κυρίευε και στο τέλος σηκώθηκα ευτυχισμένος να το αφήσω να ξεσπάσει.
Τι περισσότερο μπορεί να ζητήσεις;
ΜΑ… όλες αυτές οι εικόνες, οι ιστορίες, οι ερμηνείες θα έμεναν μισές αν δεν υπήρχε ο Clint Mansell, ο συνθέτης που έγραψε τη μουσική και στις τρεις ταινίες του Arοnofsky και στις τρεις μεγαλούργησε, από τους drum n base ήχους του π, έφτασε στο"Lux Aeterna," , τη μουσική που στοίχειωσε το Requiem for a Dream και τα αυτιά μας. εκεί είναι που λες τι καλύτερο μπορώ να περιμένω;
Ένα από τα δώρα που έκανα στον εαυτό μου φέτος είναι και η μουσική που ακούγεται αυτή τη στιγμή. Μέσα σε δύο ώρες είδα την καλύτερη ταινία και άκουσα τη καλύτερη μουσική αυτής της χρονιάς, καθώς γράφω αυτή τη στιγμή ακούω το δίσκο και παρασύρομαι από αυτή την μελωδία που μου αφήνει την αίσθηση του ανολοκλήρωτου και πρέπει να τη ακούσω ξανά να τη χορτάσω μα…
Την ομορφιά δεν τη χορταίνεις…
DEATH IS A DICEASE, THERE'S A CURE AND I WILL FIND IT...
Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2007
Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007
ΛΟΙΠΟΝ...
...ήταν μια δύσκολη μέρα η σημερινή...
αυτές τις άγιες (@%$#@&^) ημέρες οι δρόμοι παστώνουν...δεν υπάρχει διαφυγή, ούτε για τη συμπαθή τάξη των κατόχων μοτοσυκλέτας...ΌΛΑ!!! είναι ένα σώμα...ΌΛΑ!!! πεζοί, αυτοκίνητα, μηχανές...
ενίοτε και οι οδηγοί με την άσφαλτο...
δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει ΠΟΥ ΉΤΑΝ ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΤΑ ΑΥΤΟΚΊΝΗΤΑ ΚΡΥΜΜΈΝΑ ΤΙΣ ΥΠΌΛΟΙΠΕΣ ΜΈΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ;;;
λοιπόν...επειδή δεν θέλω να γκρινιάζω τέτοιες (@$%^#$&^΅#^&%#^*^&%#@*) μέρες θα πω απλά ενα...
όταν έρθω στα πράγματα θα ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΊ ΑΠΟ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜΕΓΑΦΩΝΑ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ, ΠΛΑΤΕΙΕΣ, ΤΟ "ALL I WANT FROM CHRISTMAS IS YOU", ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΣΑΣ ΛΕΩ!!!!
άντε..όποιος θέλει να το ακούει, μόνο σε walkman...και αυτό γιατί είμαι βαθιά δημοκρατικός άνθρωπος...
...ήταν μια δύσκολη μέρα η σημερινή...
Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007
ΒΛΑΚΟΣΤΡΩΤΟ
Είναι αλήθεια φίλε αυτό που άκουσα;
Καίγονται λέει τα προάστια; Πήραν φωτιά οι παράγκες;
Βγήκαν στους δρόμους, αυτοί που δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν;
Πέρασα από κει φίλε προχθές και είχα γουρλώσει τα μάτια όλο έκπληξη!
Ανέβασα και τα παράθυρα καθώς περνούσα ανάμεσα τους, με κοιτούσαν σου λέω φίλε σαν εξωγήινο, τα παιδιά παίζαν μπάλα ξυπόλυτα και τα μάτια τους μόλις που φαίνονταν από τη βρώμα.
Φοβήθηκα σου λέω φίλε…μια γαμημένη λάθος στροφή και βρέθηκα «αλλού».
Μια ολόκληρη πολιτεία από παράγκες!
Καίγονται ε; και οι μπάτσοι; Τους μαζεύουν; Γιατί;
Τι εννοείς καταπάτησαν τη γη;
Μαλακία τους φίλε, με μία άδεια αναψυκτηρίου θα είχαν καθαρίσει.
Καλά να πάθουν.
Που πας ρε έτσι; Ποιόν ρώτησες;
Όπου σου τη καρφώσει πας και στήνεις μια παράγκα; Νόμοι δεν υπάρχουν;
Ο άλλος είναι μαλάκας που βγάζει άδεια για αναψυκτήριο και φτιάχνει τη σπιταρόνα του με τη πισινάρα του και όλα τα κομφόρ; Και δίνει και κανένα μεροκάματο σε κανέναν φουκαρά Ινδό…που πας έτσι;
Άσε που βρωμάς…
Καίγονται λέει τα προάστια; Πήραν φωτιά οι παράγκες;
Βγήκαν στους δρόμους, αυτοί που δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν;
Πέρασα από κει φίλε προχθές και είχα γουρλώσει τα μάτια όλο έκπληξη!
Ανέβασα και τα παράθυρα καθώς περνούσα ανάμεσα τους, με κοιτούσαν σου λέω φίλε σαν εξωγήινο, τα παιδιά παίζαν μπάλα ξυπόλυτα και τα μάτια τους μόλις που φαίνονταν από τη βρώμα.
Φοβήθηκα σου λέω φίλε…μια γαμημένη λάθος στροφή και βρέθηκα «αλλού».
Μια ολόκληρη πολιτεία από παράγκες!
Καίγονται ε; και οι μπάτσοι; Τους μαζεύουν; Γιατί;
Τι εννοείς καταπάτησαν τη γη;
Μαλακία τους φίλε, με μία άδεια αναψυκτηρίου θα είχαν καθαρίσει.
Καλά να πάθουν.
Που πας ρε έτσι; Ποιόν ρώτησες;
Όπου σου τη καρφώσει πας και στήνεις μια παράγκα; Νόμοι δεν υπάρχουν;
Ο άλλος είναι μαλάκας που βγάζει άδεια για αναψυκτήριο και φτιάχνει τη σπιταρόνα του με τη πισινάρα του και όλα τα κομφόρ; Και δίνει και κανένα μεροκάματο σε κανέναν φουκαρά Ινδό…που πας έτσι;
Άσε που βρωμάς…
Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007
ΠΟΛΥ.....
Ποτέ, κανένας, δε φάνταζε στα μάτια μου τόσο ψηλός !
...γι'αυτό και στη πορεία αύριο τον ήθελα μπροστά, να κάνει το λίγο μας πολύ.
Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007
ΓΙΑΤΙ ΑΡΓΕΙΣ;
Θα ‘θελα να 'μουν βασιλιάς,
να φωνάξω πίσω από τον τοίχο μου,κι αυτός να ραγίσει και να σπάσει,
εγώ να χαμηλώσω τα μάτια, να πάρω ένα κομμάτι του
και να το πετάξω στο καθρέφτη που χτενίζεις τα μαλλιά σου,
να σηκωθείς θυμωμένη που τάραξα την ησυχία σου,
να με κοιτάξεις με λυσσασμένο μίσος και να τρέξεις σε μένα
πριν προλάβει η φρουρά μου να αντιδράσει,
να ξεσκίσεις τα κόκκινα φανταχτερά μου ρούχα
και με τα νυχια σου να ματώσεις το γυμνό μου κορμί,
πίσω σου θ’ακολουθεί πλήθος εξαγριωμένο, με δάδες αναμμένες στο χέρι,
θα ζητάει να τελειώσει ό,τι ξεκίνησες
…μα εγώ δεν θ’αντιδρώ…
μόνο ένα πικρό χαμόγελο θα χαραχτεί στο πρόσωπό μου….
γιατί άργησες τόσο;
να φωνάξω πίσω από τον τοίχο μου,κι αυτός να ραγίσει και να σπάσει,
εγώ να χαμηλώσω τα μάτια, να πάρω ένα κομμάτι του
και να το πετάξω στο καθρέφτη που χτενίζεις τα μαλλιά σου,
να σηκωθείς θυμωμένη που τάραξα την ησυχία σου,
να με κοιτάξεις με λυσσασμένο μίσος και να τρέξεις σε μένα
πριν προλάβει η φρουρά μου να αντιδράσει,
να ξεσκίσεις τα κόκκινα φανταχτερά μου ρούχα
και με τα νυχια σου να ματώσεις το γυμνό μου κορμί,
πίσω σου θ’ακολουθεί πλήθος εξαγριωμένο, με δάδες αναμμένες στο χέρι,
θα ζητάει να τελειώσει ό,τι ξεκίνησες
…μα εγώ δεν θ’αντιδρώ…
μόνο ένα πικρό χαμόγελο θα χαραχτεί στο πρόσωπό μου….
γιατί άργησες τόσο;
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007
ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ
Ξύπνησα, όπως πάντα τις Κυριακές τα πρωινά με κακή διάθεση.
Ξέρω ότι αυτό θα χειροτερέψει γιατί πρέπει να συναναστραφώ ανθρώπους που θέλουν να χαρούν τη μέρα τους, να γελάσουν, να κάνουν τις βόλτες τους να μιλήσουν δυνατά…Εγώ θέλω απλά να διαβάσω την εφημερίδα μου σαν στριμμένος γεροπερίεργος…
Σηκώθηκα, έβαλα να παίζει το KID A σε βινύλιο…έκατσα βαριεστημένα στη μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα μου (καφριλοπολυθρόνα κατά το κορίτσι μου), τα φρύδια μου σμιχτά, ξινισμένη φάτσα, μάτια ταλαιπωρημένα και πονοκέφαλος γιατί πάλι ξέχασα να βάλω τις σταγόνες για τη πίεση…και ο York να λέει τα δικά του μουρμουριστά, υπνωτικά…αγαπημένε μου φίλε Τοm!!!
Δυναμώνω την ένταση, και δυναμώνει και η ένταση μέσα μου… τζιν, φανελάκι, μπουφάν μηχανής και πάμε!
Μοναστηράκι, Ζαχαρίας, Βινύλια… έχω ένα χρόνο να το κάνω…πως τα χω καταφέρει έτσι;
Άρχισε να βρέχει, έφτασα, κόσμος πολύχρωμος, κόσμος από κάθε γωνιά της γης, αγκαλιασμένοι, σκυφτοί, γελαστοί, ερωτευμένοι, μόνοι, χαμένοι.. πουλάνε, αγοράζουν…λίγο πιο πέρα ο Κοεμτζής πουλάει το βιβλίο του και μιλάει με πάθος σε κάτι πιτσιρικάδες.
Δεν έχω τολμήσει ποτέ να του μιλήσω, φοβάμαι μήπως μου χαλάσει αυτό που έχω στο μυαλό μου γι’αυτόν. Αυτό που ξέρω…δεν είναι πραγματικό.
Άσε με να πιστεύω στη «παραγγελιά» και κάθε φορά που τον βλέπω να ακούω την Γώγου, να λέει «Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες, γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια. Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος. το νου σου ε;»
και τότε… τότε χάνομαι στο δικό μου παράδεισο, τα μάτια μου πλημμυρίζουν από μαγικές εικόνες δίσκων που πάλλονται, η βελόνα περνάει πανω από το χρόνο στο βινύλιο και τα ακούς, όλα όσα πέρασαν από πάνω του, στα μαρτυράει…όλα.
Σου λέει για τότε που βγήκε για πρώτη φορά με ευλάβεια και το ακούμπησαν στο πικάπ,
για τότε που εκείνος ο άσχετος το έπιασε λες κι έπιανε δίσκο σερβιρίσματος,
για τότε που τον δάνεισαν και δεν τον επέστρεψαν ποτέ,
τότε που στριμώχτηκε άτσαλα και δεν βγήκε από κεί για χρόνια…και όλα αυτά τ’ακούς…
χάθηκα…για όση ώρα…δεν ξέρω.
Έφυγα αγκαλια με Marianne Faithful και broken English, και τον Leonard και το songs of love and hate ήδη στ’αυτιά μου να τραγουδάει
Its four in the morning, the end of December
I’m writing you now just to see if you’re better
New York is cold, but I like where I’m living
There’s music on Clinton street all through the evening.
I hear that you’re building your little house
deep in the desertyou’re living for nothing now,
I hope you’re keeping some kind of record.
Yes, and Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
Did you ever go clear?
Ah, the last time we saw you looked so much older
Your famous blue raincoat was torn at the shoulder
You’d been to the station to meet every train
And you came home without lily marlene
And you treated my woman to a flake of your life
And when she came back she was nobody’s wife.
Well I see you there with the rose in your teeth
One more thin gypsy thief
Well I see jane’s awake --She sends her regards.
And what can I tell you my brother, my killer
What can I possibly say? I guess that I miss you,
I guess I forgive youI’m glad you stood in my way.
If you ever come by here, for Jane or for me
Your enemy is sleeping, and his woman is free.
Yes, and thanks, for the trouble you took from her eyes
I thought it was there for good so I never tried.
And Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
-- sincerely, l. Cohen
Ξέρω ότι αυτό θα χειροτερέψει γιατί πρέπει να συναναστραφώ ανθρώπους που θέλουν να χαρούν τη μέρα τους, να γελάσουν, να κάνουν τις βόλτες τους να μιλήσουν δυνατά…Εγώ θέλω απλά να διαβάσω την εφημερίδα μου σαν στριμμένος γεροπερίεργος…
Σηκώθηκα, έβαλα να παίζει το KID A σε βινύλιο…έκατσα βαριεστημένα στη μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα μου (καφριλοπολυθρόνα κατά το κορίτσι μου), τα φρύδια μου σμιχτά, ξινισμένη φάτσα, μάτια ταλαιπωρημένα και πονοκέφαλος γιατί πάλι ξέχασα να βάλω τις σταγόνες για τη πίεση…και ο York να λέει τα δικά του μουρμουριστά, υπνωτικά…αγαπημένε μου φίλε Τοm!!!
Δυναμώνω την ένταση, και δυναμώνει και η ένταση μέσα μου… τζιν, φανελάκι, μπουφάν μηχανής και πάμε!
Μοναστηράκι, Ζαχαρίας, Βινύλια… έχω ένα χρόνο να το κάνω…πως τα χω καταφέρει έτσι;
Άρχισε να βρέχει, έφτασα, κόσμος πολύχρωμος, κόσμος από κάθε γωνιά της γης, αγκαλιασμένοι, σκυφτοί, γελαστοί, ερωτευμένοι, μόνοι, χαμένοι.. πουλάνε, αγοράζουν…λίγο πιο πέρα ο Κοεμτζής πουλάει το βιβλίο του και μιλάει με πάθος σε κάτι πιτσιρικάδες.
Δεν έχω τολμήσει ποτέ να του μιλήσω, φοβάμαι μήπως μου χαλάσει αυτό που έχω στο μυαλό μου γι’αυτόν. Αυτό που ξέρω…δεν είναι πραγματικό.
Άσε με να πιστεύω στη «παραγγελιά» και κάθε φορά που τον βλέπω να ακούω την Γώγου, να λέει «Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες, γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια. Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος. το νου σου ε;»
και τότε… τότε χάνομαι στο δικό μου παράδεισο, τα μάτια μου πλημμυρίζουν από μαγικές εικόνες δίσκων που πάλλονται, η βελόνα περνάει πανω από το χρόνο στο βινύλιο και τα ακούς, όλα όσα πέρασαν από πάνω του, στα μαρτυράει…όλα.
Σου λέει για τότε που βγήκε για πρώτη φορά με ευλάβεια και το ακούμπησαν στο πικάπ,
για τότε που εκείνος ο άσχετος το έπιασε λες κι έπιανε δίσκο σερβιρίσματος,
για τότε που τον δάνεισαν και δεν τον επέστρεψαν ποτέ,
τότε που στριμώχτηκε άτσαλα και δεν βγήκε από κεί για χρόνια…και όλα αυτά τ’ακούς…
χάθηκα…για όση ώρα…δεν ξέρω.
Έφυγα αγκαλια με Marianne Faithful και broken English, και τον Leonard και το songs of love and hate ήδη στ’αυτιά μου να τραγουδάει
Its four in the morning, the end of December
I’m writing you now just to see if you’re better
New York is cold, but I like where I’m living
There’s music on Clinton street all through the evening.
I hear that you’re building your little house
deep in the desertyou’re living for nothing now,
I hope you’re keeping some kind of record.
Yes, and Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
Did you ever go clear?
Ah, the last time we saw you looked so much older
Your famous blue raincoat was torn at the shoulder
You’d been to the station to meet every train
And you came home without lily marlene
And you treated my woman to a flake of your life
And when she came back she was nobody’s wife.
Well I see you there with the rose in your teeth
One more thin gypsy thief
Well I see jane’s awake --She sends her regards.
And what can I tell you my brother, my killer
What can I possibly say? I guess that I miss you,
I guess I forgive youI’m glad you stood in my way.
If you ever come by here, for Jane or for me
Your enemy is sleeping, and his woman is free.
Yes, and thanks, for the trouble you took from her eyes
I thought it was there for good so I never tried.
And Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
-- sincerely, l. Cohen
Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007
ΚΟΙΤΑ ΜΕ ΜΑΕΣΤΡΟ, ΧΑΜΟΓΕΛΩ;
Πείτε τους μόνο αυτό
πείτε τους λόγους μου...το γιατί.
Κύριε Μπερνστάιν, σας σέβομαι απεριόριστα, η μουσική σας είναι αυθεντική και έντιμη
γι'αυτό επέλεξα εσάς για να παρουσιάσετε την αλήθεια μου στον κόσμο.
Ονομάζομαι Σαμ Μπάικ.
Θεωρώ τον εαυτό μου ως κόκκο άμμου.
Στην παραλία Αμερική, υπάρχουν 211εκ. κόκκοι άμμου
και 3 δις κόκκοι στη παραλία γη.
Αν είμαι τυχερός, η δράση που θ'αναλάβω θα δείξει στους ισχυρούς
ότι ακόμα και ο πιο μικροσκοπικός κόκκος, κρύβει μέσα του τη δύναμη να τους καταστρέψει.
Είναι όμως και πολλοί σαν εμάς μαέστρο που δεν κατευθύνονται,
είναι δύσκολο πράγμα η ανεξαρτησία μαέστρο;
Είστε αφεντικό δικό σας, δεν ξέρετε τι είναι να υπηρετείς άλλον σαν δούλος
Η δουλεία δεν τελείωσε ποτέ σ'αυτήν τη χώρα
απλά της άλλαξαν όνομα. ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ.
Ποιοί είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μαέστρο,που μας θέλουν γονατιστούς;
Οι πράοι δεν θα αμειφθούν, θα αμειφθούν οι νταήδες που θα κάνουν τα πάντα για να φτάσουν στην κορυφή.
Είμαι ένας τίμιος άνθρωπος κι ας αφανιστώ γι'αυτό,
αλλά δεν θα φύγω σιωπηλός.
Σε παρακαλώ μαέστρο, πες τους ότι φοβόμουν
ότι αντίθετα με τους ισχυρούς δεν ήμουν υπερόπτης να είμαι βέβαιος ότι έπραξα σωστά.
Είναι η αρρώστια των βασιλέων αυτή μαέστρο κι εγώ βασιλιάς δεν υπήρξα.
Αν η ιστορία διδάσκει κάτι είναι ότι πρέπει ν'αρπάξεις την κυβερνητική καρέκλα, την κολασμένη καρέκλα και να την κλωτσήσεις.
Το σύστημα θα αιωρείται μέχρι να μην αναπνέει. Αφάνισέ την κι έκανες την αλλαγή.
Τη μεγάλη αλλαγή. Και θα την κάνω.
Κοίταξέ με μαέστρο, χαμογελώ;
Απομαγνητοφωνημένοι μονόλογοι του Σαμ Μπάικ (Σων Πεν) απο την ταινία "the assassination of richard nixon".
πείτε τους λόγους μου...το γιατί.
Κύριε Μπερνστάιν, σας σέβομαι απεριόριστα, η μουσική σας είναι αυθεντική και έντιμη
γι'αυτό επέλεξα εσάς για να παρουσιάσετε την αλήθεια μου στον κόσμο.
Ονομάζομαι Σαμ Μπάικ.
Θεωρώ τον εαυτό μου ως κόκκο άμμου.
Στην παραλία Αμερική, υπάρχουν 211εκ. κόκκοι άμμου
και 3 δις κόκκοι στη παραλία γη.
Αν είμαι τυχερός, η δράση που θ'αναλάβω θα δείξει στους ισχυρούς
ότι ακόμα και ο πιο μικροσκοπικός κόκκος, κρύβει μέσα του τη δύναμη να τους καταστρέψει.
Είναι όμως και πολλοί σαν εμάς μαέστρο που δεν κατευθύνονται,
είναι δύσκολο πράγμα η ανεξαρτησία μαέστρο;
Είστε αφεντικό δικό σας, δεν ξέρετε τι είναι να υπηρετείς άλλον σαν δούλος
Η δουλεία δεν τελείωσε ποτέ σ'αυτήν τη χώρα
απλά της άλλαξαν όνομα. ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ.
Ποιοί είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μαέστρο,που μας θέλουν γονατιστούς;
Οι πράοι δεν θα αμειφθούν, θα αμειφθούν οι νταήδες που θα κάνουν τα πάντα για να φτάσουν στην κορυφή.
Είμαι ένας τίμιος άνθρωπος κι ας αφανιστώ γι'αυτό,
αλλά δεν θα φύγω σιωπηλός.
Σε παρακαλώ μαέστρο, πες τους ότι φοβόμουν
ότι αντίθετα με τους ισχυρούς δεν ήμουν υπερόπτης να είμαι βέβαιος ότι έπραξα σωστά.
Είναι η αρρώστια των βασιλέων αυτή μαέστρο κι εγώ βασιλιάς δεν υπήρξα.
Αν η ιστορία διδάσκει κάτι είναι ότι πρέπει ν'αρπάξεις την κυβερνητική καρέκλα, την κολασμένη καρέκλα και να την κλωτσήσεις.
Το σύστημα θα αιωρείται μέχρι να μην αναπνέει. Αφάνισέ την κι έκανες την αλλαγή.
Τη μεγάλη αλλαγή. Και θα την κάνω.
Κοίταξέ με μαέστρο, χαμογελώ;
Απομαγνητοφωνημένοι μονόλογοι του Σαμ Μπάικ (Σων Πεν) απο την ταινία "the assassination of richard nixon".
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007
ΤΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ...
Κάποτε οι έφηβοι αντιδρούσαν στην αδικία, στην κοινωνική ανισότητα, στο αδιέξοδο με αγώνες...γιατί έτσι έβλεπαν πως κερδίζονται τα δικαιώματα, αυτό ήξεραν....
κάποιος κάποτε, για τους "ίδιους" λόγους μπούκαρε σ'ένα σχολείο και σκότωσε συμμαθητές του για να περάσει το "μήνυμα"... από τότε το μακελειό έγινε τρόπος αντίδρασης...
κάτι μου λέει ότι μόλις αρχίσαμε να ζούμε τη νέα εποχή των παρατημένων- από τους καριερίστες γονείς- παιδιών. των παιδιών που μεγαλώνουν με μοναδικό παιδαγωγό την τηλεόραση...
τι μας περιμένει..
7/11/2007
Εθνικό πένθος στη Φινλανδία
Ημέρα εθνικού πένθους κηρύχθηκε η Πέμπτη στη Φινλανδία μετά το περιστατικό σε λύκειο 60 χιλιόμετρα βόρεια του Ελσίνκι κατά το οποίο οκτώ άνθρωποι σκοτώθηκαν όταν 18χρονος μαθητής πυροβόλησε 69 φορές εναντίον των ανυποψίαστων συμμαθητών του και δασκάλων.
Ο ίδιος ο μαθητής υπέκυψε αργά το βράδυ σε νοσοκομείο του Ελσίνκι όπου μεταφέρθηκε, όταν αυτοπυροβολήθηκε και τραυματίστηκε βαριά.
Η αστυνομία ανέφερε ότι άφησε μία επιστολή αλλά το περιεχόμενό της δεν έγινε γνωστό.
Ο Αούβινεν είχε στην κατοχή του 300 σφαίρες και και εύφλεκτο υγρό, που φανερώνει πρόθεσή του να βάλει φωτιά στο σχολείο Γιοκέλα.
Μεταξύ των νεκρών είναι έξι συμμαθητές του. Τα θύματα ήταν ηλικίας από 15 μέχρι 51 ετών, προστίθεται στην ανακοίνωση της αστυνομίας.
κάποιος κάποτε, για τους "ίδιους" λόγους μπούκαρε σ'ένα σχολείο και σκότωσε συμμαθητές του για να περάσει το "μήνυμα"... από τότε το μακελειό έγινε τρόπος αντίδρασης...
κάτι μου λέει ότι μόλις αρχίσαμε να ζούμε τη νέα εποχή των παρατημένων- από τους καριερίστες γονείς- παιδιών. των παιδιών που μεγαλώνουν με μοναδικό παιδαγωγό την τηλεόραση...
τι μας περιμένει..
7/11/2007
Εθνικό πένθος στη Φινλανδία
Ημέρα εθνικού πένθους κηρύχθηκε η Πέμπτη στη Φινλανδία μετά το περιστατικό σε λύκειο 60 χιλιόμετρα βόρεια του Ελσίνκι κατά το οποίο οκτώ άνθρωποι σκοτώθηκαν όταν 18χρονος μαθητής πυροβόλησε 69 φορές εναντίον των ανυποψίαστων συμμαθητών του και δασκάλων.
Ο ίδιος ο μαθητής υπέκυψε αργά το βράδυ σε νοσοκομείο του Ελσίνκι όπου μεταφέρθηκε, όταν αυτοπυροβολήθηκε και τραυματίστηκε βαριά.
Η αστυνομία ανέφερε ότι άφησε μία επιστολή αλλά το περιεχόμενό της δεν έγινε γνωστό.
Ο Αούβινεν είχε στην κατοχή του 300 σφαίρες και και εύφλεκτο υγρό, που φανερώνει πρόθεσή του να βάλει φωτιά στο σχολείο Γιοκέλα.
Μεταξύ των νεκρών είναι έξι συμμαθητές του. Τα θύματα ήταν ηλικίας από 15 μέχρι 51 ετών, προστίθεται στην ανακοίνωση της αστυνομίας.
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007
Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΙ Ο ΠΟΝΟΣ
Σαν ξημερώσει η μέρα μη θυμηθείς.
Λαβύρινθος η μνήμη και θα χαθείς.
κι είναι πολύς ο δρόμος να τον μετράς
μ' ένα σχοινί στη θέση της καρδιάς.
Κυλάει το ποτάμι και προχωρά,
σου παίρνει τη στιγμή σου και τη γερνά.
Κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς
μ' ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς.
Ασήμαντες εικόνες σε κυνηγούν.
Οι φίλοι σου κοιμούνται και πώς να δουν!
Κι είναι πολύς ο πόνος να τον μετράς
με μια καρδιά στη θέση της καρδιάς...
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007
5 ΛΕΠΤΑ
Ο an205 δημοσιευσε τις ΜΝΗΜΕΣ του. Με έφερε καποια χρόνια πίσω σε μία απο εκείνες τις στιγμές που θα φερνω ξανά και ξανά στο νου μου, ευχόμενος να μπορέσω να γυρίσω το χρόνο πισω εστω για 5 λεπτά. 5 λεπτά θα μου ήταν αρκετά.
Η μητέρα μου έπασχε απο μια σπάνια ασθένεια που "έτρωγε" κάθε μυ που μπορεί να έχει ένα σώμα. Έπειτα από 5 χρόνια ήταν πια σε καροτσάκι, μιλούσε με δυσκολία και κάθε της κίνηση ήταν μια περιπέτεια. Οι γιατροί μας έλεγαν οτι το μόνο που μπορούμε πια να της προσφέρουμε είναι καλή ποιότητα ζωης μέχρι να "χαθεί".
Εκείνη την εποχή εβγαινε στην τηλεόραση ένας "γιατρός", Κουντούρης το όνομα του που υποστήριζε οτι εχει δημιουρήσει ένα μείγμα που θεραπεύει τη σκληρυνση και παρόμοιες ασθένειες...Αν κάποιος έχει βρεθεί σε παρόμοια κατασταση ξέρει οτι και την τελευταία σταγόνα ελπίδας οφείλει να την εξαντλήσει. Ετσι κλείσαμε ραντεβού και ήρθαμε απο την Πατρα. Παρκάρουμε κάπου στο κέντρο της Αθήνας και φτάνουμε με το καροτσάκι στη πολυκατοικία που είχε το γραφείο του. Ας προσπεράσω το οτι δεν είχε ράμπα για καροτσάκια αν και απευθυνεται σε ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες. Στο γραφείο του είχε και ένα μεγάλο δωμάτιο με 6 κρεβάτια που οι ασθενείς που τον επισκέπτονταν έβαζαν τον ορό της θεραπείας τους και μόλις τελείωνε καποιος άλλος επαιρνε τη θέση του.
Εφτασε και η ώρα της εξέτασης. μόλις την είδε κατάλαβε την κατάσταση. Εκείνη την ώρα χτύπαει το τηλεφωνο του,ήταν κάποιος μάστορας στο σπιτι του που πρέπει να τον πήρε 5-6 φορές για να τον βρίσει γιατί αλλα ειχαν κανονίσει και άλλα του έκανε. Στις παυσεις απο τα τηλέφωνα έκανε τον κόπο να ασχολήθει μαζί μας. Θα μας έδινε λέει τους ορούς να τους πάρουμε στη Πάτρα και με έναν νοσοκόμο να κάνουμε τη θεραπεια.
Εμείς θελαμε βέβαια να μας εξηγήσει κάπιοα πράγματα που πέρνοντας μια έκφραση δυσαρέσκειας κάθε φορά απαντούσε,..και τότε η μάνα μου τόλμησε να τον ρωτήσει για τα φαρμακα που παίρνει απο το νοσοκομείο μήπως ο συνδυασμός της δημιουργήσει επιπλοκές.
Αυτός, κοκκινισε ακόμα περισσοτερο και της λέει με υποτιμητικό και έντονο ύφος
-Κυρία μου,ερχεσαι εδώ σε μένα, όλοι οι άλλοι σε έχουν ξεγραμμένη και γω σου δίνω μία ελπίδα και με ρωτάς αηδίες. Τι να σου πω; Αν θες κάνε τη θεραπεία αν δεν θες μην την κάνεις...
Είμαστε και οι τρείς και τον κοιτάζουμε αμίλητοι...Η μάνα μου είναι ετοιμη να βάλει τα κλάμματα κι εγω σε μια πολυθρόνα λίγο πισω της κοιτάω μια αυτόν και μία το βαρύ γυάλινο τασακι στο γραφείο του. Για μια στιγμή φαντάζομαι τον εαυτό μου να τινάζεται να αρπάζει το τασάκι, να πηδαει στο γραφειο του και να του κοπανάει με λύσσα το κεφάλι φωνάζοντας ΖΗΤΑ ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ!!!
Η επόμενη σκέψη ήταν "είναι η τελευταία της ελπίδα...ηρέμησε και κάνε πως δεν καταλαβες. Μην της την στερήσεις".
Δεν δέχτηκε κανένας νοσοκόμος να βάλει τους ορούς. Κανεις δεν ήξερε τι είχε μέσα και δεν έπαιρνε την ευθύνη για έναν γιατρό μη αναγνωρισμένο από τον ιατρικο σύλλογο.
Απο τότε ξαναζώ αυτή τη στιγμη μετανιώνοντας...και όπως φαίνεται δεν θα ησυχάσω ποτέ...5 λεπτά θα μου ήταν αρκετά...
Η μητέρα μου έπασχε απο μια σπάνια ασθένεια που "έτρωγε" κάθε μυ που μπορεί να έχει ένα σώμα. Έπειτα από 5 χρόνια ήταν πια σε καροτσάκι, μιλούσε με δυσκολία και κάθε της κίνηση ήταν μια περιπέτεια. Οι γιατροί μας έλεγαν οτι το μόνο που μπορούμε πια να της προσφέρουμε είναι καλή ποιότητα ζωης μέχρι να "χαθεί".
Εκείνη την εποχή εβγαινε στην τηλεόραση ένας "γιατρός", Κουντούρης το όνομα του που υποστήριζε οτι εχει δημιουρήσει ένα μείγμα που θεραπεύει τη σκληρυνση και παρόμοιες ασθένειες...Αν κάποιος έχει βρεθεί σε παρόμοια κατασταση ξέρει οτι και την τελευταία σταγόνα ελπίδας οφείλει να την εξαντλήσει. Ετσι κλείσαμε ραντεβού και ήρθαμε απο την Πατρα. Παρκάρουμε κάπου στο κέντρο της Αθήνας και φτάνουμε με το καροτσάκι στη πολυκατοικία που είχε το γραφείο του. Ας προσπεράσω το οτι δεν είχε ράμπα για καροτσάκια αν και απευθυνεται σε ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες. Στο γραφείο του είχε και ένα μεγάλο δωμάτιο με 6 κρεβάτια που οι ασθενείς που τον επισκέπτονταν έβαζαν τον ορό της θεραπείας τους και μόλις τελείωνε καποιος άλλος επαιρνε τη θέση του.
Εφτασε και η ώρα της εξέτασης. μόλις την είδε κατάλαβε την κατάσταση. Εκείνη την ώρα χτύπαει το τηλεφωνο του,ήταν κάποιος μάστορας στο σπιτι του που πρέπει να τον πήρε 5-6 φορές για να τον βρίσει γιατί αλλα ειχαν κανονίσει και άλλα του έκανε. Στις παυσεις απο τα τηλέφωνα έκανε τον κόπο να ασχολήθει μαζί μας. Θα μας έδινε λέει τους ορούς να τους πάρουμε στη Πάτρα και με έναν νοσοκόμο να κάνουμε τη θεραπεια.
Εμείς θελαμε βέβαια να μας εξηγήσει κάπιοα πράγματα που πέρνοντας μια έκφραση δυσαρέσκειας κάθε φορά απαντούσε,..και τότε η μάνα μου τόλμησε να τον ρωτήσει για τα φαρμακα που παίρνει απο το νοσοκομείο μήπως ο συνδυασμός της δημιουργήσει επιπλοκές.
Αυτός, κοκκινισε ακόμα περισσοτερο και της λέει με υποτιμητικό και έντονο ύφος
-Κυρία μου,ερχεσαι εδώ σε μένα, όλοι οι άλλοι σε έχουν ξεγραμμένη και γω σου δίνω μία ελπίδα και με ρωτάς αηδίες. Τι να σου πω; Αν θες κάνε τη θεραπεία αν δεν θες μην την κάνεις...
Είμαστε και οι τρείς και τον κοιτάζουμε αμίλητοι...Η μάνα μου είναι ετοιμη να βάλει τα κλάμματα κι εγω σε μια πολυθρόνα λίγο πισω της κοιτάω μια αυτόν και μία το βαρύ γυάλινο τασακι στο γραφείο του. Για μια στιγμή φαντάζομαι τον εαυτό μου να τινάζεται να αρπάζει το τασάκι, να πηδαει στο γραφειο του και να του κοπανάει με λύσσα το κεφάλι φωνάζοντας ΖΗΤΑ ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ!!!
Η επόμενη σκέψη ήταν "είναι η τελευταία της ελπίδα...ηρέμησε και κάνε πως δεν καταλαβες. Μην της την στερήσεις".
Δεν δέχτηκε κανένας νοσοκόμος να βάλει τους ορούς. Κανεις δεν ήξερε τι είχε μέσα και δεν έπαιρνε την ευθύνη για έναν γιατρό μη αναγνωρισμένο από τον ιατρικο σύλλογο.
Απο τότε ξαναζώ αυτή τη στιγμη μετανιώνοντας...και όπως φαίνεται δεν θα ησυχάσω ποτέ...5 λεπτά θα μου ήταν αρκετά...
Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007
ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ
Με την ευκαιρία της τέλεσης των ολυμπιακών αγώνων στο πεκίνο κυκλοφορησαν τα παρακατω σκίτσα με σκοπό να καταγγειλουν τις εκτελέσεις ανθρωπων στη κίνα, που εν έτει 2007 συνεχιζονται με αμείωτο ρυθμο. Είλικρινα δεν ξέρω ποιος είναι αυτός που δικαιούται να αποφασίσει το θάνατο ενός ανθρώπου με τη κάλυψη μάλιστα του νόμου.
Η Κίνα διαθέτει την μερίδα του λέοντος στις εκτελέσεις. Πιο συγκεκριμένα, τα στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας κάνουν λόγο για 1010 εκτελέσεις κατά τη διάρκεια του 2006. Όμως, η Διεθνής Αμνηστία υπογραμμίζει ότι ο πραγματικός αριθμός ενδεχομένως να ανήλθε σε περίπου 8 χιλιάδες. Στο Ιράν εκτελέστηκαν 177 άνθρωποι, στο Πακιστάν 82, ενώ στις ΗΠΑ 53.
Η Διεθνής αμνηστία σε συνεργασία με τη Human Rights Watch αναφέρει ότι ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που έχουν καταδικαστεί και αναμένουν την εκτέλεση της θανατικής ποινής, στο τέλος του 2006 είναι μεταξύ 19 και 25 χιλιάδες.
Τρόποι εκτέλεσης της θανατικής ποινής
Έξι είναι οι πιο διαδεδομένοι τρόποι εκτέλεσης της θανατικής ποινής από το 2000:
Αποκεφαλισμός σε Σαουδική Αραβία και Ιράκ
Ηλεκτρική καρέκλα στις ΗΠΑ
Κρεμάλα σε Αίγυπτο, Ιράν, Ιαπωνία, Ιορδανία, Πακιστάν και Σιγκαπούρη
Θανατηφόρος ένεση σε Κίνα, Γουατεμάλα, Φιλιππίνες, Ταϊλάνδη και στις ΗΠΑ
Πυροβολισμός σε Λευκορωσία, Κίνα, Σομαλία, Ταϊβάν, Ουζμπεκιστάν και Βιετνάμ
Λιθοβολισμός σε Αφγανιστάν, Ιράν και Νιγηρία
Πηγές: ΟΗΕ, Διεθνής Αμηστία, Human Rights Watch
Οπως καταλαβαίνουμε ανάλογα με το πόσο πολιτισμένη είναι καθε χώρα διαμορφώνεται και ο τρόπος θανατωσης. Ξεκινάμε απο την ένεση(γιατί είμαστε πολιτισμένοι και "προσφέρουμε΄" ανώδυνο θανατο στον καταδικο)και καταλήγουμε στον λιθοβολισμό(!!!).
Η Κίνα διαθέτει την μερίδα του λέοντος στις εκτελέσεις. Πιο συγκεκριμένα, τα στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας κάνουν λόγο για 1010 εκτελέσεις κατά τη διάρκεια του 2006. Όμως, η Διεθνής Αμνηστία υπογραμμίζει ότι ο πραγματικός αριθμός ενδεχομένως να ανήλθε σε περίπου 8 χιλιάδες. Στο Ιράν εκτελέστηκαν 177 άνθρωποι, στο Πακιστάν 82, ενώ στις ΗΠΑ 53.
Η Διεθνής αμνηστία σε συνεργασία με τη Human Rights Watch αναφέρει ότι ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που έχουν καταδικαστεί και αναμένουν την εκτέλεση της θανατικής ποινής, στο τέλος του 2006 είναι μεταξύ 19 και 25 χιλιάδες.
Τρόποι εκτέλεσης της θανατικής ποινής
Έξι είναι οι πιο διαδεδομένοι τρόποι εκτέλεσης της θανατικής ποινής από το 2000:
Αποκεφαλισμός σε Σαουδική Αραβία και Ιράκ
Ηλεκτρική καρέκλα στις ΗΠΑ
Κρεμάλα σε Αίγυπτο, Ιράν, Ιαπωνία, Ιορδανία, Πακιστάν και Σιγκαπούρη
Θανατηφόρος ένεση σε Κίνα, Γουατεμάλα, Φιλιππίνες, Ταϊλάνδη και στις ΗΠΑ
Πυροβολισμός σε Λευκορωσία, Κίνα, Σομαλία, Ταϊβάν, Ουζμπεκιστάν και Βιετνάμ
Λιθοβολισμός σε Αφγανιστάν, Ιράν και Νιγηρία
Πηγές: ΟΗΕ, Διεθνής Αμηστία, Human Rights Watch
Οπως καταλαβαίνουμε ανάλογα με το πόσο πολιτισμένη είναι καθε χώρα διαμορφώνεται και ο τρόπος θανατωσης. Ξεκινάμε απο την ένεση(γιατί είμαστε πολιτισμένοι και "προσφέρουμε΄" ανώδυνο θανατο στον καταδικο)και καταλήγουμε στον λιθοβολισμό(!!!).
Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007
ΕΣΥ
Κλείνω τα μάτια και χαμογελώ
Εσύ.
Η πρώτη εικόνα μετά από το πρώτο σκοτάδι
Η πρώτη σκέψη μετά το πρώτο φως
Ανοίγω τα μάτια και χαμογελώ.
Εσύ.
Η πρώτη εικόνα μετά από το πρώτο σκοτάδι
Η πρώτη σκέψη μετά το πρώτο φως
Ανοίγω τα μάτια και χαμογελώ.
Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007
ΛΕΥΚΩΜΑ
Η http://testardoathanasia.blogspot.com/ (ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩς ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΒΑΖΕΙς ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΤΟ LINK) αθανασια φταίει. Με έβαλε να απαντήσω σ'αυτές τις ερωτήσεις. ξέρεις, σαν τα λευκώματα που φτιάχναμε πιτσιρίκια. καιρό είχα να το κάνω...για να δούμε...
Πόση ώρα κάνεις να ετοιμαστείς για να βγεις έξω;
Έχουμε και λέμε, το πρωί 4 λεπτά, αν πρέπει να γινω όμορφος, 15’ το πολύ γιατί δεν χρειάζεται και καμιά ιδιαιτερη προσπάθεια, το έχω από φυσικού μου.
Είσαι έτοιμος/η για όλα;
Μπα, ειδικά όσο περνάει ο καιρος όλο και περισσοτερο πάω τοιχο τοιχο…
Υπάρχει εισιτήριο για εκεί που θέλεις να φτάσεις;
Η αλήθεια είναι ότι κόβω «εισιτήριο» ακόμα και αν έχω προσκληση…
Έχεις πάει στο Gstaad; Θες να πάμε μαζί;
Τώρα να σου πω μια ντροπή την ενιωσα που δεν ξέρω τι είναι το Gstaad…αλλά επειδή είμαι περίεργος, θέλω. Μόνο σαλιγγάρια μη με βάλεις να φάω.
Ξέρεις πότε να φεύγεις;
το μεγαλύτερο μου προβλημα είναι ότι συνήθως αρνούμαι να το πάρω απόφαση να φύγω και επιμένω να στηρίζω τα λάθη μου. Αλλωστε «όλο λέω πως θα φύγω, ο αγαπημένος μου στίχος».
Χαμογελάς;
Χαμογελάω από ευγένεια, από ερωτική διαθεση, από ειρωνική διαθεση,από καλή διάθεση, από τα νεύρα μου. Ναι χαμογελάω.
Κλαις; Γιατί; Δεν είναι ωραία η ζωή σου;
Για άντρας (ώπα ρε μεγάλε!) κλαίω εύκολα. Και δεν έχει γιατί…όταν μου έρχεται να κλάψω τα μπήγω.
Ξέρει κανείς πως κοιμάσαι τα βράδια; Κοιμάσαι;
Αν νυστάζω με παίρνει ο ύπνος και ροχαλίζω πριν ακουμπησει το κεφάλι μου στο μαξιλάρι. Αυτό δυστυχώς δεν είναι καλό για τη κοπέλα μου. Αυτή ξέρει.
Αυτή τη στιγμή σου λείπει κάποιος/κάποια;
Μου λείπει πάντα η μάνα μου. Κανείς άλλος ανυπόφορα.
Σε είχε προειδοποιήσει να μην τον/την ερωτευτείς; Το έκανες;
Δεν χρειάζεται να το κάνουν, τις κακοτοπιες τις προλαβαίνω.
Άλλωστε εκ φύσεως με γοητεύουν τα καλά κορίτσια που με προσκαλούν να ζησω τον έρωτα μαζί τους.
Μπορεί να μην "κοιτάς", βλέπεις, όμως, τα πάντα;
Η αγαπημένη μου συνήθεια να κοιτάζω πίσω από την εικόνα. Μέχρι παρεξηγήσεως δηλαδή.
Βρίσκεις στις τσέπες σου χαρτάκια με τηλέφωνα χωρίς όνομα;
Αυτή η ερώτηση είναι περασμένης δεκαετίας. Χαρτάκια με τηλέφωνα δεν υπάρχουν πιά. Αριθμοί περασμένοι στη μνήμη του κινητού χωρίς όνομα, πολλοί. Ποτέ όμως γυναικας. Εκεί πάντα σημειώνω.
Σου 'πε ποτέ καμιά, "πάρε με, τώρα";
Τηλέφωνο;
Το πρωί δεν μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι;
Με αίματα σηκώνομαι. Με αίματα…
Σε ενδιαφέρει να ξέρεις τι θα γίνει μετά;
Ξέρω και γω βρε παιδί μου…και αν είναι να γίνει καμία χοντρη μαλακία; Πρεπει να τη ξέρω;
Θες να είσαι ο εαυτός σου;
Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν με πιάνω να μην είμαι-που συμβαινει- δε γουστάρω καθόλου.
Τι φοβάσαι; Θα μου πεις;
Αν αρχίσω να γράφω τους φοβους μου θα ξημέρωθούμε. Περισσότερο απ’ολους φοβάμαι όμως εμένα.
Τι σκέφτεσαι;
Ότι έχω αργήσει.
Είπες σε κάποιον/α, "θα έρθω να σε βρω";
Είπα…αλλά δεν πήγα. Και το κακό είναι ότι το ήξερα ότι δεν θα πάω τη στιγμή που το έλεγα.
Ξέρεις να επιδιορθώνεις ζωές;
Έπαιζα αυτό το ρόλο πολλά χρόνια. Βαρέθηκα κι εγώ, και οι άλλοι.
Χαμογελάς;Copy/paste
Χαμογελάω από ευγένεια, από ερωτική διαθεση, από ειρωνική διαθεση, από τα νεύρα μου. Ναι χαμογελάω.
Σου ' πε ποτέ κάποιος/α, "κάνε μου ό,τι θες";
Αυτό το καταλαβαινεις και το κανεις, δεν στο λένε. Και το κάνεις χωρίς να το καταλάβεις.
ωραίααααα. Τέλος.
Πόση ώρα κάνεις να ετοιμαστείς για να βγεις έξω;
Έχουμε και λέμε, το πρωί 4 λεπτά, αν πρέπει να γινω όμορφος, 15’ το πολύ γιατί δεν χρειάζεται και καμιά ιδιαιτερη προσπάθεια, το έχω από φυσικού μου.
Είσαι έτοιμος/η για όλα;
Μπα, ειδικά όσο περνάει ο καιρος όλο και περισσοτερο πάω τοιχο τοιχο…
Υπάρχει εισιτήριο για εκεί που θέλεις να φτάσεις;
Η αλήθεια είναι ότι κόβω «εισιτήριο» ακόμα και αν έχω προσκληση…
Έχεις πάει στο Gstaad; Θες να πάμε μαζί;
Τώρα να σου πω μια ντροπή την ενιωσα που δεν ξέρω τι είναι το Gstaad…αλλά επειδή είμαι περίεργος, θέλω. Μόνο σαλιγγάρια μη με βάλεις να φάω.
Ξέρεις πότε να φεύγεις;
το μεγαλύτερο μου προβλημα είναι ότι συνήθως αρνούμαι να το πάρω απόφαση να φύγω και επιμένω να στηρίζω τα λάθη μου. Αλλωστε «όλο λέω πως θα φύγω, ο αγαπημένος μου στίχος».
Χαμογελάς;
Χαμογελάω από ευγένεια, από ερωτική διαθεση, από ειρωνική διαθεση,από καλή διάθεση, από τα νεύρα μου. Ναι χαμογελάω.
Κλαις; Γιατί; Δεν είναι ωραία η ζωή σου;
Για άντρας (ώπα ρε μεγάλε!) κλαίω εύκολα. Και δεν έχει γιατί…όταν μου έρχεται να κλάψω τα μπήγω.
Ξέρει κανείς πως κοιμάσαι τα βράδια; Κοιμάσαι;
Αν νυστάζω με παίρνει ο ύπνος και ροχαλίζω πριν ακουμπησει το κεφάλι μου στο μαξιλάρι. Αυτό δυστυχώς δεν είναι καλό για τη κοπέλα μου. Αυτή ξέρει.
Αυτή τη στιγμή σου λείπει κάποιος/κάποια;
Μου λείπει πάντα η μάνα μου. Κανείς άλλος ανυπόφορα.
Σε είχε προειδοποιήσει να μην τον/την ερωτευτείς; Το έκανες;
Δεν χρειάζεται να το κάνουν, τις κακοτοπιες τις προλαβαίνω.
Άλλωστε εκ φύσεως με γοητεύουν τα καλά κορίτσια που με προσκαλούν να ζησω τον έρωτα μαζί τους.
Μπορεί να μην "κοιτάς", βλέπεις, όμως, τα πάντα;
Η αγαπημένη μου συνήθεια να κοιτάζω πίσω από την εικόνα. Μέχρι παρεξηγήσεως δηλαδή.
Βρίσκεις στις τσέπες σου χαρτάκια με τηλέφωνα χωρίς όνομα;
Αυτή η ερώτηση είναι περασμένης δεκαετίας. Χαρτάκια με τηλέφωνα δεν υπάρχουν πιά. Αριθμοί περασμένοι στη μνήμη του κινητού χωρίς όνομα, πολλοί. Ποτέ όμως γυναικας. Εκεί πάντα σημειώνω.
Σου 'πε ποτέ καμιά, "πάρε με, τώρα";
Τηλέφωνο;
Το πρωί δεν μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι;
Με αίματα σηκώνομαι. Με αίματα…
Σε ενδιαφέρει να ξέρεις τι θα γίνει μετά;
Ξέρω και γω βρε παιδί μου…και αν είναι να γίνει καμία χοντρη μαλακία; Πρεπει να τη ξέρω;
Θες να είσαι ο εαυτός σου;
Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν με πιάνω να μην είμαι-που συμβαινει- δε γουστάρω καθόλου.
Τι φοβάσαι; Θα μου πεις;
Αν αρχίσω να γράφω τους φοβους μου θα ξημέρωθούμε. Περισσότερο απ’ολους φοβάμαι όμως εμένα.
Τι σκέφτεσαι;
Ότι έχω αργήσει.
Είπες σε κάποιον/α, "θα έρθω να σε βρω";
Είπα…αλλά δεν πήγα. Και το κακό είναι ότι το ήξερα ότι δεν θα πάω τη στιγμή που το έλεγα.
Ξέρεις να επιδιορθώνεις ζωές;
Έπαιζα αυτό το ρόλο πολλά χρόνια. Βαρέθηκα κι εγώ, και οι άλλοι.
Χαμογελάς;Copy/paste
Χαμογελάω από ευγένεια, από ερωτική διαθεση, από ειρωνική διαθεση, από τα νεύρα μου. Ναι χαμογελάω.
Σου ' πε ποτέ κάποιος/α, "κάνε μου ό,τι θες";
Αυτό το καταλαβαινεις και το κανεις, δεν στο λένε. Και το κάνεις χωρίς να το καταλάβεις.
ωραίααααα. Τέλος.
Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007
Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007
ΜΑΝΑ 2
Δεν το είχα σκοπό, αλλα μολις αφησα ένα σχολιο στον Γιάννη που μου έφερε εικόνες στο μυαλο και θέλω να τις κάνω λέξεις.
Γιατί μόνο μ'αυτές παίρνει πια εικόνα η θυμηση της.
Όπως τα πρωινά που ξυπνούσε πρώτα απ'ολους, έφτιαχνε τον καφέ της και εβαζε το μεσημεριανό να γινεται, έπειτα καθόταν στη καρέκλα της στη κουζινα παρεα με ένα χαλασμένο κασετόφωνο που έπαιζε μόνο το ραδιόφωνο πια, και έπινε τον καφέ της. της είχα ξεκλέψει μια δυό φορες την εικόνα της πριν με πάρει είδηση και μου χαμογελάσει. Καθόταν ακίνητη, με το βλέμμα στο πλακάκι ή στα ντουλαπια της κουζίνας, και σκεφτόταν. τι δεν θα δινα να μάθω τι σκεφτόταν.
Να μπω για λίγο στο λαβυρινθο του μυαλού της και να χαιδέψω τις σκέψεις της...
Η έννοια της ήταν να κάνει τη ζωή μας πιο ανετη οταν θα φεύγαμε πια απο κοντά της, μια ζωή( μάλλον μισή) χωρίς να θελήσει να ασχοληθει και λίγο με το λούσο της...και ήταν τόσο όμορφη γυναικα!!! ήταν όμορφη. δεν χρειαζοταν μπογιες και ριμελ. περπατούσε στη γειτονιά με τον αέρα της περήφανης, πηγαινε στο εργοστασιο και απ'ολα τα τμήματα γυρνούσαν τα αντρικα κεφάλια ολο λαχτάρα και τα γυναικεια γεματα ΄ζηλια.
Περνούσε η Μαρια!!!
Γιατί μόνο μ'αυτές παίρνει πια εικόνα η θυμηση της.
Όπως τα πρωινά που ξυπνούσε πρώτα απ'ολους, έφτιαχνε τον καφέ της και εβαζε το μεσημεριανό να γινεται, έπειτα καθόταν στη καρέκλα της στη κουζινα παρεα με ένα χαλασμένο κασετόφωνο που έπαιζε μόνο το ραδιόφωνο πια, και έπινε τον καφέ της. της είχα ξεκλέψει μια δυό φορες την εικόνα της πριν με πάρει είδηση και μου χαμογελάσει. Καθόταν ακίνητη, με το βλέμμα στο πλακάκι ή στα ντουλαπια της κουζίνας, και σκεφτόταν. τι δεν θα δινα να μάθω τι σκεφτόταν.
Να μπω για λίγο στο λαβυρινθο του μυαλού της και να χαιδέψω τις σκέψεις της...
Η έννοια της ήταν να κάνει τη ζωή μας πιο ανετη οταν θα φεύγαμε πια απο κοντά της, μια ζωή( μάλλον μισή) χωρίς να θελήσει να ασχοληθει και λίγο με το λούσο της...και ήταν τόσο όμορφη γυναικα!!! ήταν όμορφη. δεν χρειαζοταν μπογιες και ριμελ. περπατούσε στη γειτονιά με τον αέρα της περήφανης, πηγαινε στο εργοστασιο και απ'ολα τα τμήματα γυρνούσαν τα αντρικα κεφάλια ολο λαχτάρα και τα γυναικεια γεματα ΄ζηλια.
Περνούσε η Μαρια!!!
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007
ΦΤΗΝΑ ΤΣΙΓΑΡΑ
Όταν γνωρίζεις εναν άνθρωπο, που νιώθεις οτι έχει σημασία να γνωρίζει πράγματα για σένα, όταν η θυλική της αύρα σε παρασυρει σε εξομόλογήσεις και μιλάς μιλάς μιλάς για σένα, για το φως σου για το σκοτάδι σου, θέλεις να της πεις τα πάντα, να σε μάθει, γιατι ήρθε τώρα στη ζωή σου κι εσυ έχεις δει κι εχεις κάνει τόσα όλα αυτά τα χρονια χωρις εκείνη, σηκώνεις το παντελονι σου και της δείχνεις τα σημάδια στο γόνατο που "μάζεψες" πιτσιρικάς, το σημάδι στο φρύδι, τις πληγές σου, φανερές και κρυφές, που σ'έκαναν αυτο που εισαι τώρα, αυτό που εκείνη γνωρίζει. Θέλεις να ακούσει όλες τις μουσικές και να δει όλες τις ταινίες που σ'έκαναν ν'ανατριχιάσεις. θέλεις να ξέρει ποιος είσαι! θέλεις να συστηθείς.
Όταν, λοιπόν έρχεται αυτή η ώρα,για καποιους λόγους, όλους ή κανέναν, έχω μια ταινία. Φτηνά Τσιγάρα. και συστήνομαι μ'αυτή.
Το clip ειναι απο το soundtrack της ταινίας.
Υ.Γ. στη καντίνα του Λυκαβητου, ξημέρωμα και με μουσικη συνοδεία το "λευκό μου γιασεμί" διαδραματίζεται μια απο τις ερωτικότερες σκηνες που έχω δει σε ταινία.
Όταν, λοιπόν έρχεται αυτή η ώρα,για καποιους λόγους, όλους ή κανέναν, έχω μια ταινία. Φτηνά Τσιγάρα. και συστήνομαι μ'αυτή.
Το clip ειναι απο το soundtrack της ταινίας.
Υ.Γ. στη καντίνα του Λυκαβητου, ξημέρωμα και με μουσικη συνοδεία το "λευκό μου γιασεμί" διαδραματίζεται μια απο τις ερωτικότερες σκηνες που έχω δει σε ταινία.
Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007
ΑΚΟΥΩ
Breath...keep breathing...όσο μπορεις συντροφε ακόμα, πάρε ανάσες απ'την ανάσα μου.
Γέλα...γέλα οσο μπορεις γλυκιά μου, όσο αντέχουν τα μάτια σου να κοιτάζουν τη χαρά.
Στάσου όσο μπορείς ψηλότερα αδερφέ, γιατί το ξέρεις εκεί ψηλά τους είναι δυσκολο να φτάσουν.
Φώναξε, όσο μπορείς δυνατότερα...εσύ, γιατί εγώ εδω σ'ακούω...
Γέλα...γέλα οσο μπορεις γλυκιά μου, όσο αντέχουν τα μάτια σου να κοιτάζουν τη χαρά.
Στάσου όσο μπορείς ψηλότερα αδερφέ, γιατί το ξέρεις εκεί ψηλά τους είναι δυσκολο να φτάσουν.
Φώναξε, όσο μπορείς δυνατότερα...εσύ, γιατί εγώ εδω σ'ακούω...
Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2007
Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2007
ΑΣΠΡΟ ΠΟΥΚΆΜΙΣΟ
Ήταν μια απο κεινες τις μέρες που θα προσπαθούσε να το παιξει κοινωνικός και ευχαριστος. Έβαλε μάλιστα και ασπρο πουκάμισο. ανέβηκε στη μηχανή του, τον φυσηξε και ο αέρας, ξεθαρεψε, σαν να ενιωσε μια σταγονα καλης διαθεσης να κυλάει στις φλέβες του. Έφτασε στο στεκι του, μεσα ολοι φιλοι και γνωστοι. Ωραία. Μια δυο χαζομαρουλες με τους κολλητους και όλα θα κυλησουν ωραία. Γιώργο θα μου βάλεις ένα Southern? ....(οχι ρε πουστη, φανκιες παιζουν απόψε? εχει και πολυ κόσμο...ουτε να κουνηθεις δεν μπορεις.) "τι? οχι ρε δεν εχω τιποτα, ολα καλά." "Γιώργο άκυρο το Southern φιλε, πρέπει να φύγω, τα λέμε παιδια"...."'οχι λεμε ρε δεν έγινε τιποτα, θα τα πουμε αυριο."
Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007
Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007
BLOODY SUNDAAAAAY
Τη κυριακη τρέξαμε να ψηφίσουμε, τη κυριακή βγήκαμε ξανά στους δρόμους να γιορτάσουμε τη νικη της παραταξης μας(!!!), τη κυριακή ξεχασαμε τι γινοταν ολοκληρο καλοκαιρι, ποσοι κάηκαν ποση Ελλαδα χάσαμε... τη κυριακή ο Νίκος πηγε να ψηφίσει στην Ανδρο, οι δυο ροδες του τον προδωσαν. Τη τεταρτη τον χαιρετήσαμε για τελευταία φορά.
Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007
ΟΥΛΑΛΟΥΜ
Μα η ψυχή σηκώνοντας το δάχτυλο είπε:
"Το υποψιάζομαι θλιβερά αυτό το αστέρι,
μου φαίνεται παράξενη η χλωμάδα του.
Ω, βιάσου, βιάσου, ας μην καθυστερούμε.
Ω,φύγε, φύγε, ας φύγουμε, έτσι πρέπει".
Μίλαγε με τρόμο αφήνοντας να πέσουν
τα φτερά της, προτού συρθούνε μεσ' στη σκόνη.
Έκλαιγε με αγωνία, αφήνοντας να πέσουν
τα φτερά της, προτού συρθούνε μεσ' στη σκόνη,
προτού θλιβερά συρθούνε μεσ'στη σκόνη.
Εγώ απάντησα: "Ενα όνειρο, μονάχα, είναι αυτό,
ας πάμε με τo τρεμουλιαστό αυτό φως
ας τονιστούμε απ' αυτό το κρυστάλλινο φως,
το φως το σιβυλλικό που ακτινοβολάει
με Ελπίδα και Ομορφιά αυτή τη νύχτα:
— Δες, τρέμοντας ανεβαίνει τον ουρανό μέσ' στη
νύχτα.
Μπορούμε σίγουρα να εμπιστευτούμε στη λάμψη
του,
που δεν μπορεί παρά σωστά να μας οδηγήσει,
μιά κι ανεβαίνει τρέμοντας τα Ουράνια, μέσ' στη
νύχτα".
Ησύχασα έτσι την ψυχή μου κι έσκυψα και τη
φίλησα,
και κατώρθωσα να διαλύσω την κακή την διάθεση,
και σκόρπισα τους φόβους και τις ανησυχίες της,
και πήραμε το μονοπάτι ως το τέλος.
ΕNTΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ
"Το υποψιάζομαι θλιβερά αυτό το αστέρι,
μου φαίνεται παράξενη η χλωμάδα του.
Ω, βιάσου, βιάσου, ας μην καθυστερούμε.
Ω,φύγε, φύγε, ας φύγουμε, έτσι πρέπει".
Μίλαγε με τρόμο αφήνοντας να πέσουν
τα φτερά της, προτού συρθούνε μεσ' στη σκόνη.
Έκλαιγε με αγωνία, αφήνοντας να πέσουν
τα φτερά της, προτού συρθούνε μεσ' στη σκόνη,
προτού θλιβερά συρθούνε μεσ'στη σκόνη.
Εγώ απάντησα: "Ενα όνειρο, μονάχα, είναι αυτό,
ας πάμε με τo τρεμουλιαστό αυτό φως
ας τονιστούμε απ' αυτό το κρυστάλλινο φως,
το φως το σιβυλλικό που ακτινοβολάει
με Ελπίδα και Ομορφιά αυτή τη νύχτα:
— Δες, τρέμοντας ανεβαίνει τον ουρανό μέσ' στη
νύχτα.
Μπορούμε σίγουρα να εμπιστευτούμε στη λάμψη
του,
που δεν μπορεί παρά σωστά να μας οδηγήσει,
μιά κι ανεβαίνει τρέμοντας τα Ουράνια, μέσ' στη
νύχτα".
Ησύχασα έτσι την ψυχή μου κι έσκυψα και τη
φίλησα,
και κατώρθωσα να διαλύσω την κακή την διάθεση,
και σκόρπισα τους φόβους και τις ανησυχίες της,
και πήραμε το μονοπάτι ως το τέλος.
ΕNTΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ
Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007
ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ
Κάθε νύχτα σέρνω τις κουρασμένες φλέβες των ποδιών μου
στα πεζοδρόμια
γλιστρώντας που και που σε ψόφιες χαρές.
Σηκώνομαι όμως,κοιτώντας γύρω μήπως με είδε κανείς.
Και συνεχίζω...
Σαν θεός που πετάει κάτω από τα σύννεφα
για να τον δει επιτέλους κάποιος. Τώρα που πάω?
Είναι ψέμματα-Απρίλης- που έγιναν ζητιάνοι
για μια δόση αλήθειας.
Τη κρύβουν προσεκτικά στο κόρφο τους
σταυρώνοντας τα χέρια στο ξεχασμένο επάνω τους
χειμωνιάτικο παλτό.
Μπασταρδα ψέμματα....Μπάσταρδες πραγματικότητες.
στα πεζοδρόμια
γλιστρώντας που και που σε ψόφιες χαρές.
Σηκώνομαι όμως,κοιτώντας γύρω μήπως με είδε κανείς.
Και συνεχίζω...
Σαν θεός που πετάει κάτω από τα σύννεφα
για να τον δει επιτέλους κάποιος. Τώρα που πάω?
Είναι ψέμματα-Απρίλης- που έγιναν ζητιάνοι
για μια δόση αλήθειας.
Τη κρύβουν προσεκτικά στο κόρφο τους
σταυρώνοντας τα χέρια στο ξεχασμένο επάνω τους
χειμωνιάτικο παλτό.
Μπασταρδα ψέμματα....Μπάσταρδες πραγματικότητες.
Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2007
------------------
ξεκίνησα ενα post για να βγάλω τη πίκρα μου και τα αδιέξοδά μου...το έσβησα. δεν θελω. δεν έχω διάθεση. ας μη μιλήσω για λίγο.
Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007
ΘΑ ΞΕΡΑΣΩ
Πολλοι απο σας θα εχετε λαβει αυτο το μειλ...
Αν νομίζεις ότι αυτό που τρως στα McDonald's είναι «κιμάς σόγια»
ή κρέας αλόγου, αφού διαβάσεις αυτά που ακολουθούν, θα ευχόσουν να
είχες φάει τον υγιεινό «κιμά σόγιας» και το μη τοξικό κρέας αλόγου.
Σύμφωνα με πηγές εξουσιοδοτημένες από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν,
προέκυψε πρόσφατα, ότι το κρέας που χρησιμοποιούν τα McDonald's για
τα Χάμπουργκερ, προέρχεται από τεράστια «ζώα», χωρίς πόδια και κέρατα, τα οποία τρέφονται μέσω συνδεδεμένων σωλήνων στα στομάχια τους και που στην πραγματικότητα δεν έχουν κόκαλα, αλλά μικρούς χόνδρους που δεν αναπτύσσονται ποτέ.
Όποιοι τα έχουν δει, διαβεβαιώνουν ότι είναι πολύ αντιπαθή πράγματα, διότι πέρα από το ότι παραμένουν ακίνητα για όλη τους τη «ζωή», δεν έχουν μάτια, ούτε ουρά και σχεδόν δεν έχουν τρίχωμα (!), στην πραγματικότητα τα κεφάλια τους έχουν το μέγεθος της μπάλας του τένις και το μόνο που διαφαίνεται είναι αυτό που τους έχει
μείνει για «στόμα». Δηλαδή δεν έχουν αυτά τα οποία δεν μπορούν να μετατραπούν σε τροφή, τα άχρηστα για τις εταιρείες fast food.
Η γενετική παραποίηση την οποία έχουν υποστεί, τα έχει μετατρέψει σε άψυχα αντικείμενα με τρομακτική ζελατινώδη εμφάνιση. Όταν η κυβέρνηση προσπάθησε να τους αναγκάσει να αποσύρουν τις ανακοινώσεις τους που λένε ότι τα χάμπουργκερ τους έχουν βάση βοδινό κρέας, δικαιολογήθηκαν λέγοντας ότι στα λατινικά «βάση βοοειδών» σημαίνει ΠΡΑΓΜΑ, και ότι παράγουν κρέας ΠΡΑΓΜΑ, οπότε ναι, μπορούν να
λένε ότι το κρέας που χρησιμοποιούν έχει ΒΑΣΗ ΒΟΟΕΙΔΩΝ.
Παρόλο που το επιχείρημά τους δεν στέκει και είναι αρκετά δόλιο, η Οικονομική δύναμη είπε ότι το προσυπογράφει, αφού δωροδοκήθηκαν πολλοί άνθρωποι,σε διαφορετικές θέσεις, σε πολύ υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια. Για αυτό το λόγο, η McDonalds έχει την πολυτέλεια να ανακοινώνει ότι αυτό που
βάζουν στα χάμπουργκερ είναι 100% κρέας που έχει ΒΑΣΗ ΒΟΟΕΙΔΗ, δηλαδή κρέας «ΠΡΑΓΜΑ», εκείνων των πραγμάτων που ξέρουν ότι αφήνουν να μεγαλώνουν σε ψευδό-στάβλους και με Διαδικασίες αμφιβόλου ηθικής.
Αλλά ΠΟΤΕ δε θα δείτε να υπάρχει καμία επεξήγηση ή ανακοίνωση όπου τα McDonald's να λένε ότι το κρέας που χρησιμοποιούν είναι «Βοοειδών», που είναι η κατάλληλη ονομασία για τον γενικό καθορισμό των ταύρων και των αγελάδων. Το χειρότερο από όλα αυτά, δεν είναι ότι τα McDonalds χρησιμοποιούν τη γενετική παραποίηση για να διατηρήσουν μεγαλύτερη την παραγωγή, αλλά ότι αυτό το κρέας, έχει έμμεσες επιπτώσεις στην υγεία.
Οι ουσίες και οι τοξίνες που αναπτύσσουν τα «ΠΡΑΓΜΑΤΑ» που εκτρέφουν τα McDonald's, προκαλούν με το πέρασμα του χρόνου μη αναστρέψιμες ζημιές στην υγεία.
Αν νομίζατε ότι αυτό το κάνουν μόνο τα McDonalds, πρέπει να ξέρετε ότι τα χάμπουργκερ των
McNuggets και των McPollo, γίνονται από τα περισσεύματα της παραγωγής
των KFC (παρακάτω θα διαβάσετε το σημείωμα σχετικά με τα KFC, και θα
μάθετε την ποιότητα «φαγητού» που μας πουλάνε).Τα πρώτα αποτελέσματα
λοιπόν, φαίνονται την επομένη που έχετε φάει χάμπουργκερ των
McDonald's. Μεγάλο ποσοστό ανθρώπων, υφίστανται δυσπεψία και
κολίτιδα. Αρχικά φαινόταν ότι αυτά τα συμπτώματα δεν ήταν ύποπτα αλλά
με το πέρασμα του χρόνου, η ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ των έμμεσων επιπτώσεων είναι ευδιάκριτη.
Είναι ένα φαινόμενο παρεμφερές με αυτό του AIDS,Εφόσον επωάζεται και παραμένει κρυμμένο για πολλά χρόνια, μέχρι τη στιγμή που λίγο λίγο φανερώνει τις κακοήθεις επιπτώσεις του.
Παρόλο που δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, σε μέρη όπως τον
Καναδά, την Αυστραλία και φυσικά τις ΗΠΑ, έχει γνωστοποιηθεί από
επιστήμονες ειδικευμένους στο αντικείμενο, ότι η νόσος του Αλτσχαϊμερ
σχετίζεται με την κατανάλωση χάμπουργκερ των McDonald's, όπως και
άλλες ασθένειες των οποίων η προέλευση δε σχετίζεται με άλλες
αιτίες. Όπως διαπιστώνετε, όλα αυτά είναι εξαιρετικά δυσάρεστα, και
για αυτό το λόγο, είναι πολύ σημαντικό όλοι να μάθουν, τι ποιότητα
«φαγητού» μας προσφέρουν σε αυτά τα μέρη. Δεν θα επιτρέψουμε να μας πουλάνε κάτι που δεν είναι αυτό που λένε. Μόνο με την πίεση θα μπορέσουμε να προκαλέσουμε να χρησιμοποιούν τα McDonald's αληθινό κρέας βοδινού και όχι κρέας «ΠΡΑΓΜΑ».
Και το KENTUCKY; Τα KFC έχουν εδώ και χρόνια ξεφύγει από την παράδοση.
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που τρώνε στα KFC με θρησκευτική ευλάβεια.
Δεν ξέρουν όμως τι πραγματικά τρώνε. Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης
έρευνας για τα KFC που έγινε στο πανεπιστήμιο του Νέου Χαμσαϊρ,
ανακαλύφθηκαν ορισμένα ενοχλητικά γεγονότα. Πρώτα από όλα
παρατηρήθηκε ότι η εταιρεία άλλαξε το όνομά της. Από Kentucky Fried
Chicken (Τηγανιτά Κοτόπουλα Κεντάκι) έγινε KFC.
Μπορεί κάποιοι να πουν, Ε και; Αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν λόγω του τρόπου παρασκευής «FRIED»(τηγανιτά). Δεν είναι όμως αυτό. Ο λόγος που μετονομάστηκε σε KFC είναι γιατί δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη «CHICKEN». Γιατί; Τα KFC δε χρησιμοποιούν «αληθινά κοτόπουλα».
Χρησιμοποιούν γενετικά παραποιημένους οργανισμούς. Αυτά που αποκαλούν
«κοτόπουλα» διατηρούνται ζωντανά μέσω διασωληνώσεων στο σώμα τους που
διοχετεύουν αίμα και θρεπτικές ουσίες στη δομή τους. Δεν έχουν ράμφη,
φτερά ούτε πόδια. Η δομή τους έχει περιοριστεί δραματικά ώστε να
περιέχει μόνο κρέας. Αυτό είναι πολύ καλό για τα KFC εφόσον δεν έχουν
μεγάλο κόστος παραγωγής. Δεν χρειάζεται να τα ξεπουπουλιάζουν, ή να
αφαιρούν ράμφος ούτε πόδια.
Η κυβέρνηση τους υπέδειξε να αλλάξουν όλα τα μενού τους έτσι ώστε να μην αναφέρεται πουθενά η λέξη «κοτόπουλο».
Αν προσέξετε θα το παρατηρήσετε. Ακούστε και τις διαφημίσεις τους.
Εγγυώμαι ότι δε θα δείτε ή θα ακούσετε τη λέξη «κοτόπουλο». Είναι ένα
θέμα αρκετά ενοχλητικό.
Ελπίζω οι άνθρωποι να αρχίσουν να το συνειδητοποιούν και να το μεταφέρουν και σε άλλους.
Αν νομίζεις ότι αυτό που τρως στα McDonald's είναι «κιμάς σόγια»
ή κρέας αλόγου, αφού διαβάσεις αυτά που ακολουθούν, θα ευχόσουν να
είχες φάει τον υγιεινό «κιμά σόγιας» και το μη τοξικό κρέας αλόγου.
Σύμφωνα με πηγές εξουσιοδοτημένες από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν,
προέκυψε πρόσφατα, ότι το κρέας που χρησιμοποιούν τα McDonald's για
τα Χάμπουργκερ, προέρχεται από τεράστια «ζώα», χωρίς πόδια και κέρατα, τα οποία τρέφονται μέσω συνδεδεμένων σωλήνων στα στομάχια τους και που στην πραγματικότητα δεν έχουν κόκαλα, αλλά μικρούς χόνδρους που δεν αναπτύσσονται ποτέ.
Όποιοι τα έχουν δει, διαβεβαιώνουν ότι είναι πολύ αντιπαθή πράγματα, διότι πέρα από το ότι παραμένουν ακίνητα για όλη τους τη «ζωή», δεν έχουν μάτια, ούτε ουρά και σχεδόν δεν έχουν τρίχωμα (!), στην πραγματικότητα τα κεφάλια τους έχουν το μέγεθος της μπάλας του τένις και το μόνο που διαφαίνεται είναι αυτό που τους έχει
μείνει για «στόμα». Δηλαδή δεν έχουν αυτά τα οποία δεν μπορούν να μετατραπούν σε τροφή, τα άχρηστα για τις εταιρείες fast food.
Η γενετική παραποίηση την οποία έχουν υποστεί, τα έχει μετατρέψει σε άψυχα αντικείμενα με τρομακτική ζελατινώδη εμφάνιση. Όταν η κυβέρνηση προσπάθησε να τους αναγκάσει να αποσύρουν τις ανακοινώσεις τους που λένε ότι τα χάμπουργκερ τους έχουν βάση βοδινό κρέας, δικαιολογήθηκαν λέγοντας ότι στα λατινικά «βάση βοοειδών» σημαίνει ΠΡΑΓΜΑ, και ότι παράγουν κρέας ΠΡΑΓΜΑ, οπότε ναι, μπορούν να
λένε ότι το κρέας που χρησιμοποιούν έχει ΒΑΣΗ ΒΟΟΕΙΔΩΝ.
Παρόλο που το επιχείρημά τους δεν στέκει και είναι αρκετά δόλιο, η Οικονομική δύναμη είπε ότι το προσυπογράφει, αφού δωροδοκήθηκαν πολλοί άνθρωποι,σε διαφορετικές θέσεις, σε πολύ υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια. Για αυτό το λόγο, η McDonalds έχει την πολυτέλεια να ανακοινώνει ότι αυτό που
βάζουν στα χάμπουργκερ είναι 100% κρέας που έχει ΒΑΣΗ ΒΟΟΕΙΔΗ, δηλαδή κρέας «ΠΡΑΓΜΑ», εκείνων των πραγμάτων που ξέρουν ότι αφήνουν να μεγαλώνουν σε ψευδό-στάβλους και με Διαδικασίες αμφιβόλου ηθικής.
Αλλά ΠΟΤΕ δε θα δείτε να υπάρχει καμία επεξήγηση ή ανακοίνωση όπου τα McDonald's να λένε ότι το κρέας που χρησιμοποιούν είναι «Βοοειδών», που είναι η κατάλληλη ονομασία για τον γενικό καθορισμό των ταύρων και των αγελάδων. Το χειρότερο από όλα αυτά, δεν είναι ότι τα McDonalds χρησιμοποιούν τη γενετική παραποίηση για να διατηρήσουν μεγαλύτερη την παραγωγή, αλλά ότι αυτό το κρέας, έχει έμμεσες επιπτώσεις στην υγεία.
Οι ουσίες και οι τοξίνες που αναπτύσσουν τα «ΠΡΑΓΜΑΤΑ» που εκτρέφουν τα McDonald's, προκαλούν με το πέρασμα του χρόνου μη αναστρέψιμες ζημιές στην υγεία.
Αν νομίζατε ότι αυτό το κάνουν μόνο τα McDonalds, πρέπει να ξέρετε ότι τα χάμπουργκερ των
McNuggets και των McPollo, γίνονται από τα περισσεύματα της παραγωγής
των KFC (παρακάτω θα διαβάσετε το σημείωμα σχετικά με τα KFC, και θα
μάθετε την ποιότητα «φαγητού» που μας πουλάνε).Τα πρώτα αποτελέσματα
λοιπόν, φαίνονται την επομένη που έχετε φάει χάμπουργκερ των
McDonald's. Μεγάλο ποσοστό ανθρώπων, υφίστανται δυσπεψία και
κολίτιδα. Αρχικά φαινόταν ότι αυτά τα συμπτώματα δεν ήταν ύποπτα αλλά
με το πέρασμα του χρόνου, η ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ των έμμεσων επιπτώσεων είναι ευδιάκριτη.
Είναι ένα φαινόμενο παρεμφερές με αυτό του AIDS,Εφόσον επωάζεται και παραμένει κρυμμένο για πολλά χρόνια, μέχρι τη στιγμή που λίγο λίγο φανερώνει τις κακοήθεις επιπτώσεις του.
Παρόλο που δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, σε μέρη όπως τον
Καναδά, την Αυστραλία και φυσικά τις ΗΠΑ, έχει γνωστοποιηθεί από
επιστήμονες ειδικευμένους στο αντικείμενο, ότι η νόσος του Αλτσχαϊμερ
σχετίζεται με την κατανάλωση χάμπουργκερ των McDonald's, όπως και
άλλες ασθένειες των οποίων η προέλευση δε σχετίζεται με άλλες
αιτίες. Όπως διαπιστώνετε, όλα αυτά είναι εξαιρετικά δυσάρεστα, και
για αυτό το λόγο, είναι πολύ σημαντικό όλοι να μάθουν, τι ποιότητα
«φαγητού» μας προσφέρουν σε αυτά τα μέρη. Δεν θα επιτρέψουμε να μας πουλάνε κάτι που δεν είναι αυτό που λένε. Μόνο με την πίεση θα μπορέσουμε να προκαλέσουμε να χρησιμοποιούν τα McDonald's αληθινό κρέας βοδινού και όχι κρέας «ΠΡΑΓΜΑ».
Και το KENTUCKY; Τα KFC έχουν εδώ και χρόνια ξεφύγει από την παράδοση.
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που τρώνε στα KFC με θρησκευτική ευλάβεια.
Δεν ξέρουν όμως τι πραγματικά τρώνε. Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης
έρευνας για τα KFC που έγινε στο πανεπιστήμιο του Νέου Χαμσαϊρ,
ανακαλύφθηκαν ορισμένα ενοχλητικά γεγονότα. Πρώτα από όλα
παρατηρήθηκε ότι η εταιρεία άλλαξε το όνομά της. Από Kentucky Fried
Chicken (Τηγανιτά Κοτόπουλα Κεντάκι) έγινε KFC.
Μπορεί κάποιοι να πουν, Ε και; Αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν λόγω του τρόπου παρασκευής «FRIED»(τηγανιτά). Δεν είναι όμως αυτό. Ο λόγος που μετονομάστηκε σε KFC είναι γιατί δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη «CHICKEN». Γιατί; Τα KFC δε χρησιμοποιούν «αληθινά κοτόπουλα».
Χρησιμοποιούν γενετικά παραποιημένους οργανισμούς. Αυτά που αποκαλούν
«κοτόπουλα» διατηρούνται ζωντανά μέσω διασωληνώσεων στο σώμα τους που
διοχετεύουν αίμα και θρεπτικές ουσίες στη δομή τους. Δεν έχουν ράμφη,
φτερά ούτε πόδια. Η δομή τους έχει περιοριστεί δραματικά ώστε να
περιέχει μόνο κρέας. Αυτό είναι πολύ καλό για τα KFC εφόσον δεν έχουν
μεγάλο κόστος παραγωγής. Δεν χρειάζεται να τα ξεπουπουλιάζουν, ή να
αφαιρούν ράμφος ούτε πόδια.
Η κυβέρνηση τους υπέδειξε να αλλάξουν όλα τα μενού τους έτσι ώστε να μην αναφέρεται πουθενά η λέξη «κοτόπουλο».
Αν προσέξετε θα το παρατηρήσετε. Ακούστε και τις διαφημίσεις τους.
Εγγυώμαι ότι δε θα δείτε ή θα ακούσετε τη λέξη «κοτόπουλο». Είναι ένα
θέμα αρκετά ενοχλητικό.
Ελπίζω οι άνθρωποι να αρχίσουν να το συνειδητοποιούν και να το μεταφέρουν και σε άλλους.
Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007
...ΣΑΝ ΣΑΚΟΥΛΑ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
Σαν μια σακούλα σούπερ μάρκετ
στα χέρια μιας γυναίκας σε στάση λεωφορείου
βαραίνουν τα μάτια μου,
και χαμηλώνουν να μη κοιτάξουν ποτέ ξανά
-απο φόβο μη δουν μέσα τους-
τα γυμνά σκονισμένα κορμάκια στους δρόμους,
τους σπαρμένους σίδερο δρόμους,
...σβήσε το φως..φαινόμαστε...
αν μας δουν,θα μας ζητήσουν βοήθεια.
στα χέρια μιας γυναίκας σε στάση λεωφορείου
βαραίνουν τα μάτια μου,
και χαμηλώνουν να μη κοιτάξουν ποτέ ξανά
-απο φόβο μη δουν μέσα τους-
τα γυμνά σκονισμένα κορμάκια στους δρόμους,
τους σπαρμένους σίδερο δρόμους,
...σβήσε το φως..φαινόμαστε...
αν μας δουν,θα μας ζητήσουν βοήθεια.
Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007
ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΊΠΕΣ...
Εκλογές
Περίδης Ορφέας
Μουσική/Στίχοι: Περίδης Ορφέας
Θάλασσα στην Λάρισα
σιδηρόδρομος στην Κρήτη
όχι τρύπες στις δεκάρες
έρχονται εκλογές
Πέσε μόνος σου αρχηγέ
απ’ το προεκλογικό μπαλκόνι
ότι μας ενώνει
είναι αυτό που δεν θα γίνει ποτέ
Αν δεν βγειτε πρώτο κόμμα
το ίδιο βράδυ Κυριακής
θα καείτε ζωντανοί σαν λαμπάδες
στις κολόνες της ΔΕΗ
και αν δεν βγούμε πρώτοι εμείς
το ίδιο βράδυ Κυριακής
θα μας τρώνε τα λιοντάρια
στον υπόνομο με βάρδια
Εργα στις οδούς
θέσεις και μισθοί, αυξησεις
εντυπώσεις, υποσχεσεις
έρχονται εκλογές
Κάθε τέσσερα χρονάκια
μια Κυριακή πολίτες
και ότι δεν τους είπες
γράψ’ το στο ψηφοδέλτιο κι εσύ!
Περίδης Ορφέας
Μουσική/Στίχοι: Περίδης Ορφέας
Θάλασσα στην Λάρισα
σιδηρόδρομος στην Κρήτη
όχι τρύπες στις δεκάρες
έρχονται εκλογές
Πέσε μόνος σου αρχηγέ
απ’ το προεκλογικό μπαλκόνι
ότι μας ενώνει
είναι αυτό που δεν θα γίνει ποτέ
Αν δεν βγειτε πρώτο κόμμα
το ίδιο βράδυ Κυριακής
θα καείτε ζωντανοί σαν λαμπάδες
στις κολόνες της ΔΕΗ
και αν δεν βγούμε πρώτοι εμείς
το ίδιο βράδυ Κυριακής
θα μας τρώνε τα λιοντάρια
στον υπόνομο με βάρδια
Εργα στις οδούς
θέσεις και μισθοί, αυξησεις
εντυπώσεις, υποσχεσεις
έρχονται εκλογές
Κάθε τέσσερα χρονάκια
μια Κυριακή πολίτες
και ότι δεν τους είπες
γράψ’ το στο ψηφοδέλτιο κι εσύ!
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007
ΣΙΧΑΘΗΚΑ
Γύρισα...σκατά. Δεν έχουμε καμία ελπίδα σύντροφοι. Ειμαστε για τα μπάζα.
Γυρισα...σε λίγες μέρες θα το αποδείξουμε και πάλι. Θα ψηφίσουμε τα ίδια τσογλάνια και πάλι για να βρούνε τις λύσεις που ποτέ δεν κατάφεραν να βρουν. Πόσο χειρότερα μπορούν να πάνε ολα...δεν εχει πάτο...και η μόνη εξήγηση είμαστε εμείς.
Ένα τσουρμο κουραδομηχανές έχουμε γίνει. ετρωγα σουβλακια με ζωντανή σύνδεση τα νεκρά τοπία,τους νεκρούς ανθρώπους,τα νεκρά ζωα...κοιτούσα με απορία προσπαθώντας να εξηγήσω-παρηγορησω τον ανθρωπο που μόλις έμαθε οτι αναβληθηκε το ντερμπυ έδειχνε συντετριμένος...
Κι εδώ? στα blogs,εδώ που νόμιζα οτι θα βρω ανθρώπους να γουσταρω,με τις ευαισθησίες τους,τις όμορφες γραφές τους,μέχρι κι εδώ...να μη βρούμε έναν καθαρό χώρο. όχι. ακόμα και στο blog της Αμαλίας,ακόμα κι εκει,να μη σέβονται τίποτα και να ξεκατινιαζονται να βρίζονται με λόγια που ακόμα κι εγω που το στόμα μου είναι οχετος με κάνουν να ντρεπομαι. Αφήστε την ησυχη ρε, έγραψε πέντε λέξεις και πήρε λιγη αγάπη και ελπίδα λιγο πριν χαθεί,γιατι το βρωμιζετε ΚΑΙ αυτό?
Γύρισα...σε μια πραγματικότητα που σιχαίνομαι μερα τη μερα ολο και πιο πολύ.
Παρασκευή 3 Αυγούστου 2007
Δευτέρα 30 Ιουλίου 2007
όπως πάντα
...οταν θα γυρισεις το βλέμμα σου πίσω θα με δεις,θα είμαι εκεί και θα σερνω το βλέμμα μου στα πόδια σου,με μια περηφάνια δακρυσμενη απο ντροπή, έτσι,όπως παντα...
Παρασκευή 27 Ιουλίου 2007
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ
Ο morfeas,αναφέρει στο προφιλ του μια ταινία πολυ πολυ αγαπημένη μου, μια ταινία που κάποιος βλάκας κριτικός χαρακτηρισε "σπαγγέτι γουέστερν ελληνικής επαρχίας περιορισμενης δυναμικης". αυτό που ξέρω μονο είναι οτι όταν τελείωσε η ταινία, εγώ και οι φιλοι μου δεν μιλησαμε,δεν αντιδράσαμε για ενα πεντάλεπτο.Προσωπικά,τη κουβαλάω μέσα μου απο τότε,μαζι με τη μουσικη του Θ.Παπακωνσταντίνου. Υπάρχει εκεί και το ομωνυμο τραγούδι του θανάση σε μια εκτέλεση που δεν υπάρχει πουθενα αλλού,παρα μόνο εκεί μια και soundtrack δεν κυκλοφόρησε. Μια εκτέλεση του τραγουδιου αυτου υπαρχει στον τελευταίο δισκο του θανάση και το τραγουδαει η Μαρθα Φριτζηλα. Η ιστορία ενός ανθρώπου που ετρεξε μακριά,για να γλιτώσει από την ίδια του τη μοιρα. ξέρετε πολλους που να το έχουν καταφερει???
Δευτέρα 23 Ιουλίου 2007
Μάνα
Με ενοχλεί πολυ οτι τη θυμαμαι κυρίως στα τελευταία της,αρρωστα χρόνια. Τη θυμάμαι να βήχει ασταμάτητα και το αδύναμο αναπνευστικό της να της κάνει ακόμα πιο δύσκολες αυτές τις καταραμένες στιγμες. είχε κρυώσει,η αγαπημένη μου...
με θυμάμαι και μένα σε μια πλαστική καρέκλα απέναντι της,μολις να εχω φτάσει απο την Αθήνα,αντικρύζοντας την να κλαίω,μ'αυτό το κλάμα που δεν το σταματάς με τίποτα,σε νικάει...έτσι κι αλλιώς...
Τη θυμάμαι εκεί στην αναπηρική της καρέκλα-που τοσο πολυ αντισταθηκε να κάτσει-να σηκώνει το ταλαιπωρημένο της προσωπο και να μου χαμογελάει...μ'αυτο το κουρασμενο γλυκο της χαμόγελο,για να με βοηθησει να συνέλθω. είχε χασει τη φωνή της και τα μάτια της ζωγράφιζαν τις εικονες που θα μας ακολουθουν για πάντα...να λέει "Μη κλαις,μη στεναχωριέσαι...κοιτα με!!! είμαι καλά,σου χαμογελώ!!!"
με θυμάμαι και μένα σε μια πλαστική καρέκλα απέναντι της,μολις να εχω φτάσει απο την Αθήνα,αντικρύζοντας την να κλαίω,μ'αυτό το κλάμα που δεν το σταματάς με τίποτα,σε νικάει...έτσι κι αλλιώς...
Τη θυμάμαι εκεί στην αναπηρική της καρέκλα-που τοσο πολυ αντισταθηκε να κάτσει-να σηκώνει το ταλαιπωρημένο της προσωπο και να μου χαμογελάει...μ'αυτο το κουρασμενο γλυκο της χαμόγελο,για να με βοηθησει να συνέλθω. είχε χασει τη φωνή της και τα μάτια της ζωγράφιζαν τις εικονες που θα μας ακολουθουν για πάντα...να λέει "Μη κλαις,μη στεναχωριέσαι...κοιτα με!!! είμαι καλά,σου χαμογελώ!!!"
Πέμπτη 19 Ιουλίου 2007
JAMES
Επιβλητικός,μελαγχολικός με μια ενεργεια εσωτερική που δεν ηξερες αν αυτο που βλέπεις σε κάνει να θελεις να βάλεις τα κλάματα ή να απογειωθεις στο ρυθμό του. Οι φλέβες στο ξυρισμένο του κεφάλι σε ένταση και ένα χαμόγελο μάλλον πικρο...απο τις συναυλίες που ευχαριστω τη τυχη μου και τη τσέπη μου που βρεθηκα εκεί χθες. συγκροτημα που το μέγεθος τους πάνω στη σκηνή είναι τεραστιο...αλλα αυτή η φιγούρα του Tim Booth,δεν περιγράφεται με λέξεις. μια ζωντανή πηγή συναισθημάτων,ένας ανθρωπος δίχως κόκκαλα-απίστευτη κίνηση-που σου σφηνώνει στο μυαλό για πολύ πολύ καιρο.
Τρίτη 17 Ιουλίου 2007
Η Φώφη
Χθες έβλεπα τη Φώφη Γεννηματά στις ειδήσεις,σε απευθείας σύνδεση απο τις ολοκαίνουριες πυρκαγιές μας αγανακτισμένη για το κακό που μας βρηκε,με την άσχημη φάτσα της σε κοντινο πλάνο να ωρύεται και να γινεται εκτός απο ασχημη και αντιπαθητική,να επιτιθεται σε ολους τους υπεύθυνους για την αργοπορία τους να επέμβουν και για την ανευθυνότητά τους ενω βρίσκονται σε πολύ υπεύθυνες θέσεις. Η Φώφη,λοιπόν,έλεγε οτι ο τάδε δρομος είναι ευθυνη του τάκη,το κομματι δασους τάδε είναι ευθύνη του λάκη,τα κονδύλια είναι ευθύνη του σάκη,ο εξοπλισμός των πυροσβεστων ειναι ευθύνη του μακη και παει λέγοντας...@#$#^#^@#&%^@#&&%&&%#@%&#
Να ηρεμήσω γιατί φουντωσα!!!!!(4 βαθειες ανάσες ελλιπούς αττικού οξυγόνου)
λοιπόν...να κάνω κι εγώ μια χαζή ερώτηση που είμαι σιγουρος πως κανείς δεν ξέρει να μου απαντήσει? ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΆ ΚΑΝΕΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ Κ.ΦΩΦΗ ΚΑΙ ΓΙΑΤΊ ΑΚΡΙΒΏΣ ΕΊΣΤΕ ΥΠΕΎΘΥΝΗ????????
ΑΑΑΑΑ να κάνω αλλη μια ερώτηση? απλη αυτη τη φορά. ΠΌΣΑ ΚΥΒΙΚΑ ΒΛΑΚΕΊΑΣ ΚΟΥΒΑΛΆΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ.......
Να ηρεμήσω γιατί φουντωσα!!!!!(4 βαθειες ανάσες ελλιπούς αττικού οξυγόνου)
λοιπόν...να κάνω κι εγώ μια χαζή ερώτηση που είμαι σιγουρος πως κανείς δεν ξέρει να μου απαντήσει? ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΆ ΚΑΝΕΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ Κ.ΦΩΦΗ ΚΑΙ ΓΙΑΤΊ ΑΚΡΙΒΏΣ ΕΊΣΤΕ ΥΠΕΎΘΥΝΗ????????
ΑΑΑΑΑ να κάνω αλλη μια ερώτηση? απλη αυτη τη φορά. ΠΌΣΑ ΚΥΒΙΚΑ ΒΛΑΚΕΊΑΣ ΚΟΥΒΑΛΆΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ.......
Σάββατο 14 Ιουλίου 2007
Κουρασμένος
Είμαι λιγο κουρασμένος,σα να μην έχω καθόλου ενέργεια πια...κι έτσι μου βγαίνει το παράπονο. δεν είναι η δουλεια,οχι η δουλειά. Είναι που όσο μεγαλωνω κάνω το ένα λαθος πάνω στ'αλλο,είναι που τελικά εχω υπερεκτιμήσει τη κρίση μου και τη πιο σπουδαία στιγμη παίρνω τις πιο λάθος αποφασεις. είναι που πονταρω παντα σε λάθος ανθρώπους τη σωστή στιγμή και το αντιστροφο...με κούρασα ο μπαγάσας.
Ωραιο είναι τελικά αυτο το καινούριο κολπο με τα blogs. σα να βγαίνεις κάπου ψηλά και φώναζεις αυτό που σκεφτεσαι. κι ας μη σ'ακουσει κανείς. εσυ τα έχεις πει. έχεις ξεθυμάνει....Σα να νιώθω καλύτερα...
Ωραιο είναι τελικά αυτο το καινούριο κολπο με τα blogs. σα να βγαίνεις κάπου ψηλά και φώναζεις αυτό που σκεφτεσαι. κι ας μη σ'ακουσει κανείς. εσυ τα έχεις πει. έχεις ξεθυμάνει....Σα να νιώθω καλύτερα...
Τετάρτη 11 Ιουλίου 2007
Νικολαααα!!!!!
Ω εποχή μου θυμίζεις το καισαρα κι οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν,κι οσο γερνώ μπουσουλώ με τα τέσσερα τα τροχοφόρα με προσπερνούν,
φεύγω και πάω να βρω στο μπανγκονκ το σύντροφο μου το κινγκ κονγκ,μες το μυαλό μου βαρανε τα κονγκ μοιάζω με μπάλα του πινγκ πονγκ....μας εκτελούνε με σφαίρες ντουμ ντουμ ντουμ σφαιρες ντουμ ντουμ σφαιρες ντουμ ντουμ κι εμεις ξεπουλιόμαστε στο γιουσουρουμ ΤΑΡΑΤΑΤΑΤΖΟΥΜ για ένα κουστουμ...
φεύγω και πάω να βρω στο μπανγκονκ το σύντροφο μου το κινγκ κονγκ,μες το μυαλό μου βαρανε τα κονγκ μοιάζω με μπάλα του πινγκ πονγκ....μας εκτελούνε με σφαίρες ντουμ ντουμ ντουμ σφαιρες ντουμ ντουμ σφαιρες ντουμ ντουμ κι εμεις ξεπουλιόμαστε στο γιουσουρουμ ΤΑΡΑΤΑΤΑΤΖΟΥΜ για ένα κουστουμ...
Τρίτη 10 Ιουλίου 2007
ο χρόνος
Είδα τη Σώτη Τριανταφύλλου να μιλάει για το καινούριο της βιβλίο. Μία φράση της!!! Μία φράση της..."ο χρόνος σε βοηθάει όλη σου τη ζωή, επουλώνει τις πληγές σου και στο τελος σε σκοτώνει"...δε μπορεί να ξεκολλήσει το μυαλό μου 3 μέρες τώρα απ'αυτή τη κουβέντα για τον σύμμαχο και εχθρό,χρόνο.
Παρασκευή 6 Ιουλίου 2007
ποιός γελάει τώρα?
Κατεβάζω το κεφάλι και σε κοιτώ εκεί ψήλα,άλλαξες...σου λέω,χαμογελάς ή μάλλον κλαις.
χτύπησες τη πορτα μου μεσάνυχτα και γω έσβησα το φως να σε γελάσω. Ποιός γελάει τώρα?
χτύπησες τη πορτα μου μεσάνυχτα και γω έσβησα το φως να σε γελάσω. Ποιός γελάει τώρα?
Τρίτη 3 Ιουλίου 2007
αρχίζω πια να πιστεύω οτι οι ανθρωποι ειμαστε ανίκανοι να εκτιμησουμε στη ζωή μας το σπουδαίο,την ομορφιά,την αγάπη τη στιγμη που εμφανίζονται στη ζωή μας.
Ως δεδομένα τα καταχωρούμε στην καθημερινοτητα μας λες και καποιος μας τα χρωστούσε,λες και ειμαστε σίγουροι οτι θα είναι δικα μας για παντα.
περίεργη φαρα ο ανθρωπος...αχάριστο...
ξέρεις τι ειναι να εχεις ενα σπιτι μπροστα στο πέλαγος,να ξυπνάς καθε πρωι και να βλεπεις τη γαλήνη ή το θυμο της θαλασσας και συ να εχεις τα παραθυρα σου ερμητικά κλειστα? και αντ'αυτού να έχεις ανοιχτο αυτο που βλέπει στο δρόμο,στο ντουβάρι,στα απλωμένα ρουχα του γειτονα?.............αυτό το σπίτι υπαρχει αυτοι οι ανθρωποι υπάρχουν τους ειδα χθες. περίεργη φάρα οι ανθρωποι,περίεργη φαρα ειμαι...
Ως δεδομένα τα καταχωρούμε στην καθημερινοτητα μας λες και καποιος μας τα χρωστούσε,λες και ειμαστε σίγουροι οτι θα είναι δικα μας για παντα.
περίεργη φαρα ο ανθρωπος...αχάριστο...
ξέρεις τι ειναι να εχεις ενα σπιτι μπροστα στο πέλαγος,να ξυπνάς καθε πρωι και να βλεπεις τη γαλήνη ή το θυμο της θαλασσας και συ να εχεις τα παραθυρα σου ερμητικά κλειστα? και αντ'αυτού να έχεις ανοιχτο αυτο που βλέπει στο δρόμο,στο ντουβάρι,στα απλωμένα ρουχα του γειτονα?.............αυτό το σπίτι υπαρχει αυτοι οι ανθρωποι υπάρχουν τους ειδα χθες. περίεργη φάρα οι ανθρωποι,περίεργη φαρα ειμαι...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)