Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ

Ξύπνησα, όπως πάντα τις Κυριακές τα πρωινά με κακή διάθεση.
Ξέρω ότι αυτό θα χειροτερέψει γιατί πρέπει να συναναστραφώ ανθρώπους που θέλουν να χαρούν τη μέρα τους, να γελάσουν, να κάνουν τις βόλτες τους να μιλήσουν δυνατά…Εγώ θέλω απλά να διαβάσω την εφημερίδα μου σαν στριμμένος γεροπερίεργος…

Σηκώθηκα, έβαλα να παίζει το KID A σε βινύλιο…έκατσα βαριεστημένα στη μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα μου (καφριλοπολυθρόνα κατά το κορίτσι μου), τα φρύδια μου σμιχτά, ξινισμένη φάτσα, μάτια ταλαιπωρημένα και πονοκέφαλος γιατί πάλι ξέχασα να βάλω τις σταγόνες για τη πίεση…και ο York να λέει τα δικά του μουρμουριστά, υπνωτικά…αγαπημένε μου φίλε Τοm!!!

Δυναμώνω την ένταση, και δυναμώνει και η ένταση μέσα μου… τζιν, φανελάκι, μπουφάν μηχανής και πάμε!
Μοναστηράκι, Ζαχαρίας, Βινύλια… έχω ένα χρόνο να το κάνω…πως τα χω καταφέρει έτσι;

Άρχισε να βρέχει, έφτασα, κόσμος πολύχρωμος, κόσμος από κάθε γωνιά της γης, αγκαλιασμένοι, σκυφτοί, γελαστοί, ερωτευμένοι, μόνοι, χαμένοι.. πουλάνε, αγοράζουν…λίγο πιο πέρα ο Κοεμτζής πουλάει το βιβλίο του και μιλάει με πάθος σε κάτι πιτσιρικάδες.
Δεν έχω τολμήσει ποτέ να του μιλήσω, φοβάμαι μήπως μου χαλάσει αυτό που έχω στο μυαλό μου γι’αυτόν. Αυτό που ξέρω…δεν είναι πραγματικό.

Άσε με να πιστεύω στη «παραγγελιά» και κάθε φορά που τον βλέπω να ακούω την Γώγου, να λέει «Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες, γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια. Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος. το νου σου ε;»

και τότε… τότε χάνομαι στο δικό μου παράδεισο, τα μάτια μου πλημμυρίζουν από μαγικές εικόνες δίσκων που πάλλονται, η βελόνα περνάει πανω από το χρόνο στο βινύλιο και τα ακούς, όλα όσα πέρασαν από πάνω του, στα μαρτυράει…όλα.
Σου λέει για τότε που βγήκε για πρώτη φορά με ευλάβεια και το ακούμπησαν στο πικάπ,
για τότε που εκείνος ο άσχετος το έπιασε λες κι έπιανε δίσκο σερβιρίσματος,
για τότε που τον δάνεισαν και δεν τον επέστρεψαν ποτέ,
τότε που στριμώχτηκε άτσαλα και δεν βγήκε από κεί για χρόνια…και όλα αυτά τ’ακούς…

χάθηκα…για όση ώρα…δεν ξέρω.

Έφυγα αγκαλια με Marianne Faithful και broken English, και τον Leonard και το songs of love and hate ήδη στ’αυτιά μου να τραγουδάει

Its four in the morning, the end of December
I’m writing you now just to see if you’re better
New York is cold, but I like where I’m living
There’s music on Clinton street all through the evening.

I hear that you’re building your little house
deep in the desertyou’re living for nothing now,
I hope you’re keeping some kind of record.

Yes, and Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
Did you ever go clear?

Ah, the last time we saw you looked so much older
Your famous blue raincoat was torn at the shoulder
You’d been to the station to meet every train
And you came home without lily marlene

And you treated my woman to a flake of your life
And when she came back she was nobody’s wife.
Well I see you there with the rose in your teeth
One more thin gypsy thief
Well I see jane’s awake --She sends her regards.

And what can I tell you my brother, my killer
What can I possibly say? I guess that I miss you,
I guess I forgive youI’m glad you stood in my way.

If you ever come by here, for Jane or for me
Your enemy is sleeping, and his woman is free.
Yes, and thanks, for the trouble you took from her eyes
I thought it was there for good so I never tried.

And Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear

-- sincerely, l. Cohen

34 σχόλια:

Dee Dee είπε...

Ουτε συνεννοημενοι να ημασταν!

Τι υπεροχο τραγουδι!!!!!

Προσφατα ανακαλυψα την αλλη μερια της Γωγου, ουτε που το φανταζομουν!!! Και ειναι υπεροχη....και την λατρεψα....και ενιωσα ευτυχισμενη που τη βρηκα....και απογοητευμενη που αυτοκτονησε. Υποτιμαω την αυτοκτονια......και με θυμωνει τοσο, ατομα που αγαπω, να εφυγαν ετσι, τοσο δειλα, τοσο εγωιστικα.

Αυτη εβδομαδα δεν αρχισε καλα, το τραγουδακι σου με ηρεμησε. Ενιωθα ολη μερα κατι μεσα μου να γυριζει σβουρες!

Καλο βραδακι!!!

tanguera είπε...

Μισώ τον εαυτό μου που μισεί τις Κυριακές. Δεν θα 'πρεπε.
Μισώ τις πολύχρωμες και ποικίλες μάσκες μου.
Θα ανάψω μια φωτιά και θα τις κάψω.
Θα ξαναγυρίσω εκεί από όπου ξεκίνησα.
Κι ας φοβάμαι.
Δεν θα φοβάμαι.
Θα ανάψω μια φωτιά και κανένας δεν θα ξέρει το λόγο.
Όλοι θα νομίζουν πως θα ναι για το χειμώνα,
μα αυτή η φωτιά θα ναι για μένα.

Υ.Γ. δεν γνωρίζω και πολλούς γεροπερίεργους που γράφουν στο internet και ακούνε το KID A.

γιάννης φιλιππίδης είπε...

πόσα διαφορετικά πράγματα σημαίνει μια Κυριακή για τον καθένα μας, και για τον καθένα μας πολλές οι διαφορετικές Κυριακές,

μα πάντα,
ο Κοεμτζής, οι ποικιλόχρωμες φωνές των ετερόφυλων φυλών, οι χαλαροί κάποιες φορές περίπατοι, η αναζήτηση των παλιών μεγάλων δίσκων lp, με τα απολαυστικά εξώφυλλα, κι από μέσα μια ιστορία πέρα από το κάθε άκουσμα, τι όμορφα που το λες,

όλα, μια βόλτα στο χτες, στο σήμερα, στο πάντα της μνήμης μας…

γλυκιά καληνύχτα λεωνίδα μου…

tk είπε...

αδερφέ...

με κάνεις και χαμογελώ... ωραίες συνήθειες... εμένα πάλι μάλλον μου αρέσουν οι κυριακές. καφεδάκι, εφημερίδα, βόλτα, ηρεμία...

μακάρι να περάσουμε σύντομα μια κυριακή μαζί...

όλοι...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μίλησες για "λατρεμένη" Κυριακάτικη βόλτα....κι' εγώ εκεί έμεινα...
Δεν τις μισώ αυτές τις Κυριακές..
Αν κάποτε δε μπορώ να τις ζω έτσι.... ίσως...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

(υ.γ.
1. tanguera,
ούτε εγώ γνωρίζω...σταγόνες στο μάτι για την πίεση, σαν το μπαμπά μου... και διάσκελα στη μηχανή

2. Τ' ακούυυς; Μ' άρεσε: "τότε που εκείνος ο άσχετος το έπιασε λες κι έπιανε δίσκο σερβιρίσματος"
ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ...)

Αθανασία είπε...

αυτο με το βινυλιο....εχουμε ακομα το σονυ πικαπ που αγορασε ο πατερας μου απο την γερμανια οταν ηταν 20 χρονων, κι οταν ανεβαινω αθηνα, γουσταρω να ακουω Γαργανουρακη, Ξυλουρη, και Λοιζο, με τον ηχο της βελονας "πισω μερος" του ηχου....

ξερεις, σαν αυτο που κανει στην αρχη του κομματιου "αφου ο κοσμος πια με διω..."

Talisker είπε...

Αποριες μεγαλοκορης..

-τι ειναι το kid a
-ποιον λεμε γεροντοπεριεργο
-τι σημαινει καφριλοπολυθρονα
-ειναι δικο σου το κειμενο;
-γιατι αν ειναι δικο σου αφου γραφεις τοσο καλα δεν γραφεις πιο πολλα και πιο συχνα;
-να αφησω εδω λιγη ασημοσκονη που πηρα για το δεντρο...;καμια γιρλαντα;:)

(πολυ καλο κειμενο)

Ιντρο!

Negma είπε...

Οι ελάχιστες χαρούμενες Κυριακές μου, είναι συνυφασμένες με το Μοναστηράκι. Ξένοιαστες, ανάλαφρες διαδρομές, ψάξιμο, χρώματα, καφέδες, κουβέντες, μουσικές, αγαπημένα πρόσωπα, άγνωστα πρόσωπα...

Καλό βράδυ!

Υ.Γ. Το τραγούδι πρέπει να έχω να το ακούσω από τότε που λιώναμε τον δίσκο στο πικάπ. Σ' ευχαριστώ που μου το θύμησες...

tk είπε...

Αμάν ρε πριγκηπέσσα ΠΟΥ ΖΕΙΣ???

πόπο ρε παιδί μου φροντιστήριο χρειάζεσαι συνέχεια.

- το kid a είναι δίσκος των Radiohead
- μαύρα, και δερμάτινα φορούν κυρίως οι σκληροπυρηνικοί μεταλλάδες που αποκαλούνται και κάφροι

- γεροντοπερίεργο λέμε τον αν ακούς(εντάξει υπερβολή!)

στα άλλα ας απαντήσει ο αρμόδιος

ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ!!!!!

ΑΜΑΝ!

Talisker είπε...

πφφφφφφφφφ!!!!!!!!
ειλικρινα δεν ειχα ιδεα!!!
μηπως να παρω τα βουνα??
:)

αν ακούς είπε...

@dee dee/// το απόσπασμα που έχεις για τίτλο στο ποστ σου και το κλιπ, είναι από την ταινία "παραγγελιά" που αναφέρεται στον Νικο Κοεμτζή. το βιβλίο είναι το "3 κλικ αριστερα".
αυτόν είδα στο μοναστηρακι και αναφέρθηκα στη Γώγου...μεγαλη ιστορία...τέλος πάντων.

δεν θα φέρω αντίρρηση για το θέμα της αυτοκτονίας, είναι κατι τρομερό μα...σκέψου αυτό, πόσο θάρρος θέλει να αποφασίσεις να παψεις να είσαι ζωντανός και να το κάνεις και πράξη και σε πόσο μεγάλο ψυχολογικό αδιέξοδο πρεπει να έχεις βρεθεί για να φτάσεις εκεί.

εχω την εντύπωση ότι είναι πολυσυνθετο θέμα για να μπορούμε να είμαστε απόλυτοι.

αν ακούς είπε...

@tanguera/// έχω αποδεχτεί την αντιπάθειά μου για τις κυριακές, αυτο που προσπαθώ ακόμα μα δεν τα έχω καταφέρει είναι οι πολύχρωμες μάσκες μου, μαζί σου είμαι...

δεν έχεις γνωρίσει γεροπερίεργους σαν εμένα; παντα υπάρχει η πρώτη φορά. εγώ είμαι ο πρώτος...θα σου βρω κι άλλους.

αν ακούς είπε...

@γιάννη/// είδες; απασχόλησε πολλούς αυτή η κυριακή, κάποιος λόγος θα υπάρχει, δεν μπορει. είναι σίγουρα η πιο εσωστρεφης μέρα για τους περισσοτερους.

γι'άυτό κι εγώ την ξορκίζω με μουσική, με αυτές τις βόλτες στο μοναστηράκι, με εικόνες και ήχους φουσκωμένες απο ιστορίες, συναισθήματα και μνήμες, όπως το είπες. καλή σου νυχτα.

αν ακούς είπε...

@αδερφέ/// αυτή τη κυριακή που περιγράφεις κι εγώ την αγαπώ, καφεδάκι, εφημερίδα, βόλτα, ΗΡΕΜΙΑ.

και κάτι μου λέει οτι αυτή η κυριακή θα έρθει, με όλους μαζι...

είδες την talisker που δεν μας πιστευε στην αρχή; post ποταμός για τον Βασιλιά; πολυ συγκινηθηκα. το διαβάζω απο την αρχή ξανα και ξανα.

tk είπε...

επειδη επεσα ηδη μια φορα εξω, για να μην ξαναπεσω...

...εσυ που μένεις αδερφε?

αν ακούς είπε...

@φυρδην-μιγδην/// μα αυτη η βόλτα είναι λυτρωτική για μένα, με γέμιζει ενέργεια.

1. ακου διάσκελα στη μηχανη!!! χαχαχα αν και οι σταγονες ισχυουν, δεν το λεω τυχαία το γεροπαράξενος έχω δείγματα γραφής.

2.ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να πιάνεις με τις δαχτύλες σου τους δίσκους κύριέ μου γιατί μου γυρνάει το μάτι

αν ακούς είπε...

μορφεα, εγω μεγάλωσα στη Πάτρα αλλά εδω και 7 χρόνια μένω στον πειραιά

tk είπε...

θα σε δω συντομα τοτε...

χεχε...

αν ακούς είπε...

άντε να δούμε... αν εισαι πάτρα τώρα...πάρε μια τζουρα αέρα της για πάρτη μου, καλό βράδυ αδερφέ

tk είπε...

εγινε...

καλο σου βραδυ αδερφε...

αν ακούς είπε...

αθανασια/// ξέρω... μου το έφερες στο μυαλό.

Ο ξένος
..........
Χαΐνηδες
............
Μουσική/Στίχοι: Αποστολάκης Δημήτρης
.............................

Μια φυλακή ο κόσμος γύρω
τη σιδερόπορτα ν' ανοίξεις μια στιγμή
και θα σε χρίσουν οι στεναγμοί
λάδι και μύρο

Η μοναξιά βαριά, μολύβι
φέρε στο τάσι τ' ασημένιο το νερό
ξόρκι να κάμω για τον καιρό
να μη σε θλίβει

Ξένος κι εσύ, όπως κι οι άλλοι
κι όμως πατρίδα σου των ξένων οι καρδιές
Λες μεγαλώσανε οι βραδιές
χειμώνας πάλι

Φύλα ωχρά, χωριά θλιμμένα
δρόμοι βρεγμένοι, πολιτείες λαμπερές
περνούν μπροστά σου, πολλές φορές
χωρίς εσένα

Η χαραυγή πέφτει σα δάκρυ
και σαν κορίτσι πού 'χει ξέπλεκα μαλλιά
κι εσύ παλεύεις με τα παλιά
να βρεις μιαν άκρη

Το πέλαγο τη μάνητά του
καμιά φορά την παίρνει πίσω κι ηρεμεί
κι εσέ σού μοιάζει τούτη η στιγμή
σαν του θανάτου

Τρέχεις να μπεις στ' ανθρωπομάνι
να ξεχαστείς μέσα στου κόσμου τη βουή
αφού βαθιά σου και οι θεοί
έχουν πεθάνει

Δάκρυ θολό, σαν πρωτοβρόχι
προχθές σε ρώτησαν στο δρόμο δυο παιδιά
αγάπη αν είχες μες στην καρδιά
και είπες όχι

αν ακούς είπε...

talisker/// στα πρώτα 2 απα΄ντησε σωστα ο μορφεας, και στο τρίτο απάντησε με ενδιαφέρουσα θεωρία,
να συμπληρώσω οτι ονομάζεται έτσι γιατι εδώ κάθομαι για να δω ποδόσφαιρο, να παίξω παιχνίδια στο laptop και άλλες τέτοια ενδιαφέροντα

το κείμενο, ναι δικό μου είναι

αν έγραφα πάντα καλά και πιο συχνα θα λεγόμουν γιάννης φιλλιπιδης,

και παρακαλώ δυο γιρλάντες...

outro.

αν ακούς είπε...

negma/// εγώ το είχα σε κασσέτα και έπειτα σε cd, τη κυριακή το πήρα σε βινύλιο. πολυαγαπημένο και πια, στη σωστη μορφή.

μακάρι να μπορούσα να είμαι κάθε κυριακή στο μοναστηράκι, έτσι ίσως να ομόρφαιναν όλες οι κυριακές μου, έλα όμως που όταν μπαίνω για δίσκους ξεχνάω να βγω και ποιος την ακούει τη παρέα που περιμένει...

South Of The River είπε...

Από την πρώτη σου γραμμή κατάλαβα τι θα ακολουθούσε, στο έγραψα και σε μένα...
Αυτές οι Κυριακές... από μικρό παιδί προβληματικές. Και προσοχή στους δίσκους που ακούμε τις Κυριακές! Πολλή μεγάλη προσοχή!!! Δεν αργεί το κακό...

Καλημέρες...

drunk tank είπε...

το μοναστηράκι είναι το μόνο ίσως μέρος που ζηλεύω από εσάς τους αθηναίους.

πάντως το broken english της marianne είναι και το δικό μου τελευταίο απόκτημα, δυστυχώς όχι σε βνύλιο. άλλωστε το πικάπ μου έπαψε προ πολλού να με υπηρετεί, παρέδωσε πνεύμα...

καλή σου μέρα

an205 είπε...

με 'βαλες σε δίλλημα
Λεονάρδο ή Κατερίνα

προτίμησα αυτά

First We Take Manhattan
Leonard Cohen

They sentenced me to twenty years of boredom
For trying to change the system from within
I'm coming now, I'm coming to reward them
First we take Manhattan, then we take Berlin
I'm guided by a signal in the heavens
I'm guided by this birthmark on my skin
I'm guided by the beauty of our weapons
First we take Manhattan, then we take Berlin

I'd really like to live beside you, baby
I love your body and your spirit and your clothes
But you see that line there moving through the station?
I told you, I told you, told you, I was one of those

Ah you loved me as a loser, but now you're worried that I just might win
You know the way to stop me, but you don't have the discipline
How many nights I prayed for this, to let my work begin
First we take Manhattan, then we take Berlin

I don't like your fashion business mister
And I don't like these drugs that keep you thin
I don't like what happened to my sister
First we take Manhattan, then we take Berlin

I'd really like to live beside you, baby ...

And I thank you for those items that you sent me
The monkey and the plywood violin
I practiced every night, now I'm ready
First we take Manhattan, then we take Berlin

I am guided

Ah remember me, I used to live for music
Remember me, I brought your groceries in
Well it's Father's Day and everybody's wounded
First we take Manhattan, then we take Berlin

και

Dance Me To The End Of Love

Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic 'til I'm gathered safely in
Lift me like an olive branch and be my homeward dove
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Oh let me see your beauty when the witnesses are gone
Let me feel you moving like they do in Babylon
Show me slowly what I only know the limits of
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love

Dance me to the wedding now, dance me on and on
Dance me very tenderly and dance me very long
We're both of us beneath our love, we're both of us above
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love

Dance me to the children who are asking to be born
Dance me through the curtains that our kisses have outworn
Raise a tent of shelter now, though every thread is torn
Dance me to the end of love

Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic till I'm gathered safely in
Touch me with your naked hand or touch me with your glove
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love

αδυναμίες μεγάλες όπως και το βινύλιο....

αν ακούς είπε...

κωνσταντίνε/// να εχεις υπ'όψιν ότι εχω γεννηθεί στα Γιάννενα, ηταν η μάνα μου από κει, και έχω μεγαλώσει στη Πάτρα, άρα αθηναίος δεν λογίζομαι ούτε και νιώθω. εσύ είσαι από Γιαννενα ή σπουδάζεις;

αν ακούς είπε...

an205 /// το δίλλημα διλλημα αλλα τη ψήφο διπλή σε Λεονάρδο την έριξες...

an205 είπε...

κατερίνα θα χω στο δικό μου σε αφιέρωμα σε λίγο καιρό... οπότε...
εμ σαμπου εμ κοντισιονέρ....

Talisker είπε...

Leo ,
τωρα θα ακουσεις εσυ κια θα πεις και ενα τραγουδι...

χιλια ευχαριστω πηρα το τραγουδι που μου εστειλες μεσω του Μορφεα!!
και για να σε ευχαριστησω δεν αφηνω 2 αλλα 5 γιρλαντες...
..κι ενα καραβακι
..κι εναν λιττλ νταμερ να σε ξυπναει το πρωι...

και μην ακουσω γκρινια! θα φερω κι αλλα ..
α παρε κι αυτο το φουσκωτο ελαφακι!!::)
καληνυχτα!

γιάννης φιλιππίδης είπε...

μια αργοπορημένη καλησπέρα πέρασα να πω,

σ’ ένα αγαπημένο μου κείμενο

σ’ έναν αγαπημένο φίλο…

μια καληνύχτα γλυκιά…

Tali είπε...

1 εβδομαδα και μια μερα μετα...

καλησπερα:)

αν ακούς είπε...

talisker!!! γιάννη!!! πολύ πολύ τρέξιμο για κάτι καινούριο που ξεκινάω χαθηκα...χαιρομαι όταν έρχεστε κι ας λείπω.

roadartist είπε...

Γιατί κακή διάθεση κάθε Κυριακή πρώι?? Άλλαξε το.. :))