Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

FESTIVAL ΠΟΙΗΣΗΣ

Πρώτη φορά είχε τόσο ενδιαφέρον για μένα να συμμετάσχω σε ένα παιχνίδι στο blog,
είχε τη καλοσύνη να με προσκαλέσει ο φίλος μου, πια, Γιάννης Φιλλιπίδης.

Πως να διαλέξεις...είμαι σίγουρος οτι όλοι μας δυσκολευτήκαμε να ξεχωρίσουμε τα πιο αγαπημενα αποσπάσματα, είναι τόσα που έχω αφήσει απ'εξω που αυτή τη στιγμή θέλω να αλλάξω τις επιλογές μου
γι'αυτό ας ξεκινήσω πριν μετανιώσω.

ΤΡΙΑ ΚΛΙΚ ΑΡΙΣΤΕΡΑ







ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ







ΛΑΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ
Καθισμένος ένα ολόκληρο απόγευμα
Στην παλιά μπαλωμένη μου πολυθρόνα
Μην περιμένοντας κανέναν να μου χτυπήσει την πόρτα
και κανέναν να με χαϊδέψει
και κανέναν να με μαστιγώσει
και κανέναν να με δεχτεί
και κανέναν να με απορρίψει
Ένιωσα να με πλησιάζει κάτι
που θα μπορούσε να 'ταν η ευτυχία
Τότε σηκώθηκα να σημειώσω αυτές τις λέξεις
Και όλα πήγανε στράφι


Γ.Αγελλακας. "πως τολμας και νοσταλγεις τσογλανε"











ΕΠΙΛΟΓΟΣ




Ήταν ένας νέος ωχρός.

Καθόταν στο πεζοδρόμιο.Χειμώνας, κρύωνε.

Τι περιμένεις; του λέω.

Τον άλλον αιώνα, μου λέει.
Όσο για μένα,
έμεινα πάντα ένας πλανόδιος πωλητής αλλοτινών πραγμάτων,
αλλά... αλλά ποιος σήμερα ν' αγοράσει ομπρέλες από αρχαίους κατακλυσμούς.

Αλλά μια μέρα δεν άντεξα.
Εμένα με γνωρίζετε, τους λέω.
Όχι, μου λένε.

Έτσι πήρα την εκδίκησή μου και δε στερήθηκα ποτέ τους μακρινούς ήχους.
Κι ύστερα στο νοσοκομείο που με πήγαν βιαστικά...
Τι έχετε, μου λένε.

Εγώ; Εγώ τίποτα, τους λέω.
Μόνο πέστε μου γιατί μας μεταχειρίστηκαν,μ' αυτόν τον τρόπο.

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.

Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους.

Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,
αλλά εκείνη αρνείται.
"Κύριε, μάρτησα ενώπιόν σου, ονειρεύτηκα πολύ
έτσι ξέχασα να ζήσω."
Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το 'χα μάθει από παιδί,
ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο,

αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.


Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τ' όνειρα στα παιδιά
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ' τους αγγέλους.
Ήτανε πάντοτε αλλού.

Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει,
ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον

είμαστε κιόλας νεκροί.



ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ





Federico Garcia Lοrca

Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
Και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
Τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι

Παντιέρες πάγαιναν του άνεμου συνοδεία
Και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
Στο ρωγοβύζι ανατρίχιαζαν τα παιδιά
Κι ο γέρος έλιαζε ακαμάτης τα αχαμνά του

Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
Και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
Τραβέρσο ανάποδο πορεία προς το βοριά
Τράβα μπροστά ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει

Κάτω απ’ τον ήλιο αναγαλλιάζαν οι ελιές
Και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
Τις νύχτες στέρφες απόμεναν οι αγκαλιές
Τότε που σ’ έφεραν κατσίβελε στη μπόλια

Ατσίγγανε και αφέντη μου με τι να σε στολίσω
Φέρτε το μαυριτανικό σκουτί το πορφυρό
Στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
Κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψήλωσαν το σωρό

Κοπέλες απ’ το Δίστομο φέρτε νερό και ξύδι
Κι απάνω στην φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
Σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
Μέσα απ’ τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη φτενή δίχως καρένα
Σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
Σμάρι κοράκια να πετάν στην έρημη αρένα
Και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά


ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ






ΟΥΛΑΛΟΥΜ (απόσπασμα)
Μα η ψυχή σηκώνοντας το δάχτυλο είπε:

"Το υποψιάζομαι θλιβερά αυτό το αστέρι,

μου φαίνεται παράξενη η χλωμάδα του.


Ω, βιάσου, βιάσου, ας μην καθυστερούμε.


Ω,φύγε, φύγε, ας φύγουμε, έτσι πρέπει".


Μίλαγε με τρόμο αφήνοντας να πέσουντα φτερά της,

προτού συρθούνε μεσ' στη σκόνη.

Έκλαιγε με αγωνία, αφήνοντας να πέσουντα φτερά της,

προτού συρθούνε μεσ' στη σκόνη,προτού θλιβερά συρθούνε μεσ'στη σκόνη.

Εγώ απάντησα: "Ενα όνειρο, μονάχα, είναι αυτό,

ας πάμε με τo τρεμουλιαστό αυτό φως ας τονιστούμε απ' αυτό το κρυστάλλινο φως,

το φως το σιβυλλικό που ακτινοβολάειμε Ελπίδα και Ομορφιά αυτή τη νύχτα:

— Δες, τρέμοντας ανεβαίνει τον ουρανό μέσ' στηνύχτα.

Μπορούμε σίγουρα να εμπιστευτούμε στη λάμψη του,

που δεν μπορεί παρά σωστά να μας οδηγήσει,

μιά κι ανεβαίνει τρέμοντας τα Ουράνια,

μέσ' στηνύχτα


".Ησύχασα έτσι την ψυχή μου κι έσκυψα και τη φίλησα,

και κατορθωσα να διαλύσω την κακή την διάθεση,

και σκόρπισα τους φόβους και τις ανησυχίες της,

και πήραμε το μονοπάτι ως το τέλος.


ΕNTΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ
Η Κατερινα Γωγου, είναι πάντα στο μυαλό μου με αυτό και με πολλα άλλα ποιήματα της που με συντροφευουν απο την οργισμένη εφηβεια μου μέχρι τώρα, με κάθε ευκαιρια με κάθε αφορμη της καθημερινοτητας μου.
Ο Γιαννης Αγγελάκας είναι για μενα κατι περισσοτερο από τραγουδιστης. Έχει γράψει πολλά λογια στίχους ποιήματα που μιλάνε μέσα μου όσο λιγα. Αυτό είναι κάτι πολύ τυχαίο ανάμεσα στα σ'αυτα που με συγκινούν.
Ο Τάσος Λειβαδίτης, δεν χρειάζεται να πω και πολλά γι'αυτόν. έχουμε τραγουδήσει τη "φτωχογειτονιά" του όλοι μας.
Ο Καββαδιας ήταν η αφορμή να τρέξω στη δημοτική βιβλιοθήκη της Πάτρας για πρώτη φορά πιτσιρικάς και να διαβασω με λαχτάρα όλα του τα ποιήματα.
Ο Πόε...το συγκεκριμένο απόσπασμα το είχα ποστάρει πριν καιρό. Με γεμίζει κουράγιο...ναι ο ΠΌΕ!

34 σχόλια:

Don Psychote- Δ.Ψ είπε...

την θερμή καλησπέρα μου...ωραία θέα έχεις από 'δω, θα ματαπεράσω..

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"...Ησύχασα έτσι την ψυχή μου κι έσκυψα και τη φίλησα.......και πήραμε το μονοπάτι ως το τέλος"

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μου άρεσε πολύ αυτό

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

tzotza είπε...

καλησπερα λ μου..
ειδα πως σε ειχε καλεσει ο γιαννης και περιμενα σημερα να δω το ποστ σου..πολλα δεν με ξαφνιαζουνε καθολου..
περιμενα να διαλεξεις την Γωγου..
φετος την εμαθα εγω απο αλλον blogger..απιστευτη ειναι..(δεν μιλαω στον αοριστο για τους ποιητες και συγγραφεες γιατι ακομη και οταν εχουνε φυγει,μιλανε ακομη με τον δικο τους τροπο..)

τον αγγελακα,τον καββαδια και τον λειβαδιτη δεν εχω τιποτα να πω..ειμαι πολυ λιγη να σχολιασω...

αλλα για τον Poe...τι να πω τωρα λ μου..ενα απο τα λιγα θετικα που υπαρχουνε που μεγαλωσα στην αμερικη ητανε πως μας μαθανε τον Poe απο μικροι και τον αγαπω...μεσα απο τα δυσκολα και πολυ μαυρα του πραγματη δινει κουραγιο..εχεις τοσο δικιο!!!

καληνυχτα για τωρα...
καλημερα για το αυριο...
σε φιλω γλυκα
:)

Dee Dee είπε...

Το ξερα οτι θα μου αρεσαν οι επιλογες σου :)

Καλημερα!!!

Negma είπε...

Πειράζει που εγώ ΤΩΡΑ πιστεύω ότι έχουμε στολίσει τα μπλογκς μας, και όχι τα Χριστούγεννα;

Απόλαυση η ανάρτησή σου Λεωνίδα! Έχω 3 στα 4, μόνο με τον Αγγελάκα δεν το πολυέχω αλλά τον ανακαλύπτω σιγά σιγά και πολύ το χαίρομαι.

Τα λέμε...

αν ακούς είπε...

@ don psycote /// καλησπέρα σας, για να δω κι εγω... τωρα που το λες. να ερχεσαι ν'αγναντευουμε.



@γλαρενια /// είναι πολυ όμορφο, χαιρομαι που το εντοπισες "και πήραμε το μονοπάτι ως το τέλος."

γιατί μόνο έτσι γίνεται.





@ tzotza /// το ότι θα έβαζα Γώγου ήταν σίγουρο. ήθελα να βάλω καμιά δεκαριά. θα τα ποσταρω σιγα σιγα.

είδες που υπάρχουν και θετικά όταν μεγαλώνεις στη αμερική; γνώρισες απο μικρή τον Πόε. εδώ πρέπει να τον ανακαλύψουμε μόνοι μας για να μας δίνει κουράγιο μέσα απο τις σκοτεινες του σελίδες. να είσαι καλά πάντα και να προσέχεις τις κακοτοπιες.

αν ακούς είπε...

@ dee dee /// μου έχεις εμπιστοσυνη λοιπον. πολυ με χαροποιει αυτό. καλημέρα.



@ negma /// και βέβαια αυτος είναι στολισμος και όχι οι πολυχρωμες μπαλίτσες (σορυ dee dee, talisker)

ηταν πολυ ωραιο αυτο που συνεβη τις τελευταιες μερες.

να το ψάξεις με τον Αγγελάκα. διάβασε τον, μη τον ακουσεις, διαβασε. έχει πολύ πολύ θέμα.

Μετεωρίτης είπε...

καλησπέρα!!
επειδή σύντομα θα ανεβάσω και εγώ τα ποιήματά μου-διαμαρτυρίες, θα σε αναφέρω στο κείμενό μου (μαζί με 2 φίλες που ανέβασαν εξίσου εξαιρετικά ποιήματα)!!

Να σου πω ότι τα διάβασα τα ποιήματά σου;
ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΑ (ακόμη).
Όταν όμως είμαι σπίτι θα τα διαβάσω, έτσι όπως πρέπει να διαβάζεται ένα ποίημα: με σιωπή, σε περιβάλλον... "δικό" μου.

Υπέροχες επιλογές!!
Θα τα... καταβροχθίσω σπίτι και φυσικά, θα επανέλθω!!

(να το ξαναπώ; Φοβερές οι επιλογές σου!)

ΚΑΛΗΣΠΕΡΕΣ

Roadartist είπε...

"άφωνη"........
Φοβερές οι επιλογές σου!!
Θα συμφωνήσω οτι αυτη η πρόσκληση για ποίηση ήταν μακράν το καλύτερο παιχνίδι που έχει προκείψει στην μπλογκόσφαιρα!!
Επίσης να εκφράσω την αγάπη μου για την Κατερίνα Γώγου..της οποίας είχα παραθέσει ένα ποίημα πριν λίγες ημέρες.. Αν έχεις χρόνο και διάθεση, πέρασε να το δεις. Φιλιά!

γιάννης φιλιππίδης είπε...

Κατερίνα Γώγου,
Από την εφηβεία ως το πάντα μας,
Ακόμα και η φωνη της ηχεί μέσα μου δυνατή όπως ήταν πάντα…

Καββαδίας ατελείωτος, η λατρεμένη σχέση μου στα χρόνια της σχολής. Σπουδή κι εκ των προτέρων γνώση…

…με το δίσκο «φυσάει»
ξαναγνώρισα τον Λειβαδίτη κι από τότε δεν τον ξέχασα ποτέ…

«Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει,
ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον

είμαστε κιόλας νεκροί.»

να ‘σαι καλά λεωνίδα μου…

Фе́ммe скатале είπε...

Ακούω

tzotza είπε...

@λ μου...
καλησπερα..
σηγουρα υπαρχουνε και καποια καλα που μεγαλωσε εκει..μη τα βαζουμε ολα τα ενα τσουβαλι..και αυτο εξισσου κακο ειναι..

μια απορια ομως..το λεξικο που εχω μαλλον ειναι χαλια και δεν μπορω να βρω την λεξη που μου εγραψες στην απαντηση σου για το σχολιο μου..τι σημαινει 'κακοτοπιες'? παντα με μια ανγωστη λεξη με βρισκω..(και με πολλα ορθογραφικα λαθη!!!)αχ!!!

σευχαριστω in advance!!!
σε φιλω γλυκα
:)

ps μηχανοβιος δεν εισαι αν θυμαμαι σωστα απο καποιο ποστ?χμμμμ..για περνα απο μενα να δεις κατι..θα χαμογελασεις..:)
:)))))

Talisker είπε...

Oυτε μια!
ΟΥΤΕ ΜΙΑ φορα δεν εχω μετανιωσει για σενα κι αν ειχα μετανιωσει θα τα ξεχναγα ολα με αυτη την αναρτηση..

την Γωγου εχω αρχιζει να τη γνωριζω στα μπλοκς κι ειναι κερδος μου μην γελασεις ..νομιζω πως σε 50 χρονια θα ειναι οτι ειναι τωρα ο Καρυωτακης και ισως ακομα πιο τραγικη με το τοσο αναλαφρο παρελθον!!

Ειναι αυτο που λεω "να βγαζουμε ασπροπροσωπους τους φιλους μας με τη σταση και τις επιλογες μας "
..ο Μορφεας πρεπει να καμαρωνει για σενα!
εγω απο αυτον σε γνωρισα ..και χαιρομαι .


-σου αρεσει ο Ποε ε? ειχα κανει καποτε μια εργασια -απο χτες ψαχνω να τη βρω για να τη βαλω στου Μορφεα ισως την εχει ο αντρας μου στο γραφειο του..αλλα θα τη βρω και θα σου αφησω λιγα κομματια!

Talisker είπε...

ξεχασα να πω για τον Αγγελακα ..
εκεινο το "Σιγα μην κλαψω"
μου θυμιζει sufi σε ωρα τρελλης δινης...νομιζω πως στριφογυριζω στο ταβανι σαν κατι παλιες σβουρες ..
δεν ειναι τιποτα απλη προβολη!

Σου χαριζω το Ο Χαμενος τα παιρνει ολα!

Talisker είπε...

-κακίες /τωρα τα ειδα! Μολις θυμηθηκα οτι με ειχες απογοητευσει:::)))))
Εμπενιζερ!

Μετεωρίτης είπε...

...καλησπέρα!!
Φυσικά και τα διάβασα τα ποιήματά σου και δεν έχω τίποτα να πω.
ΟΛΑ αγαπημένα... όλα!!
Εγώ, ανέβασα 2 αράδες... αλλά τα είπαν όλα!!
Πολλές καλησπέρες
και εύχομαι "αυτό" με την ποίηση να συνεχιστεί...

tk είπε...

Αδερφέ τα είπε όλα η πριγκηπέσσα μου...

Είμαι πολύ περήφανος...

mAuVe είπε...

κάθε που έρχομαι εδώ

αισθάνομαι

τη γνώριμη επιβεβαίωση

της οικειότητας

της ζεστασιάς

της ταύτισης

του θαυμασμού

ψηλαφώ μαζί σου τις μνήμες / σφραγίδες

ευχαριστιέμαι γεύση

ευφραίνομαι

σ' ευχαριστώ..........

Talisker είπε...

Λεο για σενα:

Εντγκαρ Αλαν Ποε
_______________
(περι εργου)

Α. Βαθμιαια Αποσυνθεση Προσωπικοτητας και Αυξανομενη Διανοητικα Παραγωγη Εργου.
~~~~~~~~~~~~~~~~

Β. Ζωη εναγκαλισμενη με τον θανατο.
~~~~~~~~~~~~~~~~
Α. Ο Ποε ,
ατομο με σπανια νοητικη διαύγεια ,
αναλυτικο και διαπεραστικο πνευμα εγραφε περισσοτερο με μια μαθηματικη ευταξια
και ακριβεια παρα με φαντασια η διαισθηση..

Ηταν ενας καταραμενος ποιητης
πολύ πριν οι Καταραμενοι
σοκαρουν τις βαλσαμωμενες κοινωνιες σαν ειδος…

ηταν ένας προπομπος
που σαγηνευσε τους υπολοιπους Μπωντλαιρ Βερλαιν Μαλαρμε κλπ..

Μιλησαν πολλοι και πολύ για το χαρισμα
που και ο ιδιος ονομαζε

ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ..

Μια μορφη διανοητικης πορείας στην οποια ο συγγραφεας

διετρεχε αναποδα την υπογεια διαδρομη που ειχε εκτελεσει μεσα του ένα συναισθημα ή μια εικονα.

Ετσι ξαναχτιζε την εντυπωση
από τη αρχη σαν οικοδομημα
από τα θεμελια εμπουτιζοντας
το ταυτοχρονα
με απιστευτα τρομακτικα
και λεπτομερειακα στοιχεια

Τα τοπία του είναι αφυσικα , ασαλευτα, διαφανη ..

Σαν εφιαλτικα ονειρα
Με μια καταιγιστικη μονοτονια ομοια μ αυτή που εχουν οι ρυθμοι μιας ποιησης που γινεται εφιαλτικη !

Ο Ποε εμεινε στο πανθεον της λογοτεχνιας σαν μια
Προσωπικοτητα
με θολωμενη
και ακινητη φαντασια

και μια λαμπρη ικανοτητα λογικευσεων
του πολυπαθου εγω του
που αναπαυεται στο εργο του ..
για παντα..
παλευοντας με τους δαιμονες και τους φοβους.

(Λεξεις κλειδια:
(παροξυσμικος αλκοολισμος/οικονομικες δυσχερειες /λευκα ερωτικα παθη /στροβιλισμος ερωτων /μεθη-νηφαλιοτητα/προσωπικοτητα σε αποσυνθεση)


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(στο αποσπασμα που ακολουθει αναφερεται στο τελος η πηγη αν και δεν ειναι αυτουσιο ολο απο κει γιατι ηταν πολυ μεγαλο

ειναι εν συντομια και περιληπτικο/ αξιζει να δεις ομως το σαιτ)


O Ε .Α .Πόε γιος ηθοποιων, γεννημενος στην Βοστωνη ορφανεψε από παρα πολύ μικρος και υιοθετηθηκε από πλουσιους εμπορους .

Μεγαλωσε ακουγοντας παραμυθια από τις νεγρες σκλαβες του σπιτιου για νεκρους,
ετοιμοθανατους και επιθανατιους ρογχους βυθισμενος ,

ηδη σε μια νεκρικη ατμοσφαιρα από τον πρωιμο χαμο της μητερας
και φοβουμενος τα φαντασματα
από το κοντινο νεκροταφειο
όταν εκλεινε η πορτα του δωματιου του τη νυχτα ..

Εφυγε επεισοδιακα για σπουδες νομικης στη Βιρτζινια το 1826 με πένιχρο εισοδημα από τον πλουσιο πατριο του και γρηγορα αρχισε την χαρτοπαιξια και το αλκοολ..

Την εξαρτηση του σε αυτό οξυνε
η αποτυχημενη του σχεση με την πρωτη μεγαλη του αγαπη
την Ελμιρα .

Όμως ήταν από τους ανθρωπους που το αλκοολ δεν επιδρουσε κατευναστικα πανω του αλλα εβγαζε έναν βιαιο χαρακτηρα που αγγιζε τα ορια της παρανοιας.

Βουλιαζει τα χρεη και εγκαταλειπει τη Νομικη ,
πεθαινει η μητρια του οι σχεσεις με τον πατριο χειροτερευουν κι ο Ποε γραφει πριν ακομα τα 20 το «Ταμερλανος κι αλλα ποιηματα»..ζει την οικονομικη εξαθλιωσει
και κατατασσεται μεσα στην στρατιωτικη ακαδημια
στα χρονια που ερχονται μελετα ρομαντικους ερωτευεται
και εξαθλιωνει τη ζωη του
κάθε φορα περισσοτερο από το ποτο και τα ναρκωτικα που εχουν γινει η καθημερινοτητα του,
προσπαθωντας να αποβληθει από την Ακαδημια υποπετει εσκεμμενα σε παραπτωματα και περνα στρατοδικειο..

Η εξαρτηση δυναμωνει..
και γραφοντας ποιηματα μπερδεμενος στο τωρα και το αυριο ανακαλυπτει το οπιο.

Οι μερες του μεγαλωνουν ,
η πεινα δεν υφισταται
σαν αναγκη και το κρυο εξουδετερωνεται..
οι γυναικες που ερωτευεται
φευγουν τρομαγμενες από τη ζωη του λογω της τρομακτικα βιαιαης συμπεριφορας…
ενώ ταυτοχρονα με την κατρακυλα κερδιζει το πρωτο του βραβειο αξιας 50 δολλαριων για το «Μπουκαλι στη Θαλασσα»,
το 34 πεθαινει ο πατριος του
και τον εχει αποκληρωσει
ενώ ο Εντγκαρ εχει ανακαλυψει
έναν ακομα τεχνητο παραδεισο ..το λαβδανο…

Παντρευεται τη δεκατριαχρονη ξαδερφη του με πλαστα πιστοποιητικα ηλικιας
εχει πια τη δικη του οικογενεια και το μυαλο του γενναει δημιουτγηματα τρομου και φοβου..

Λιγο μετα η Βιργινια η γυναικα παιζοντας ηρεμα αρπα παθαινει ανεξελγκτη κριση βηχος ..
στο λευκο της φορεμα εχει ξερασει αιμα και η υποψια του ότι η γυναικα του επασχε από την καταραμενη αρρωστια (φυματιωση) την ιδια που εχασε και την μητερα του είναι ενας ακομα εφιαλτης που εγινε πραγματικοτητα..

Για άλλη μια φορα ο θανατος του χαμογελα και νιωθει την ανασα του και για άλλη μια φορα το ποτο είναι το καταφυγιο του..

Και τωρα πια και οι ερωμενες..


Παρατηρει την γυναικα του να αργοπεθαινει γραφοντας το «σκουληκι κατακτητης» και η αυτοκαταστροφη κατακτα ολο και περισσοτερο τον ψυχισμο του.

Το 1845 εκδιδει "Το Κοράκι". Προκαλωντας ψυχωση στα πληθη και κανενα κερμα στο πενιχρο και παθητικο του λογαριασμοαιώνια φτώχεια του.

Το 47 η Βιργινια πεθαινεισε ηλικια 25 ετων

αφηνοντας τον μονο σε αργο τελματωδη και αυτοκαστροφικο θανατο ο οποιος τελικα σταματησε να παιζει μαζι του και τον κατεκτησε σε ηλικια 40 ετων το 1849

…τον ειχαν βρει σε κατασταση ντελιριου από τη μεθη και τις ουσιες και δεν συνηλθε ποτε..

Τα τελευταια του λογια ηταν :

«Κύριε βοήθα τη φτωχή μου ψυχή».

πηγη: http://www.peri-grafis.com/ergo.php?id=800 Φουρουκλας.

αν ακούς είπε...

μετεωριτη ///ειναι που τελευταια με εχουν πιασει τα επαναστατικα μου με ολα αυτα που αναγκαζομαι να δω και να κανω. ειναι που με αυτα μεγαλωσα και μου εδωσαν γραμμη σκεψης.

ηρθα και απο σενα. θα στα πω στο σπιτι σου. να εισαι καλα.


@roadastist /// σε ειδα κι εσενα αγανακτισμενη στο blog σου. να πω οτι δεν σε νιωθω; θα πω ψεμματα. τα ειπε φυσικα καλυτερα η Γωγου. χαιρετω.

αν ακούς είπε...

@ γιαννη /// καπου στο παρελθον μας παντα υπαρχουν αυτα που γνωριζουμε και μας σημαδευουν και μας ακολουθουν για παντα.
ετσι και με τη μουσικη, ετσι και με τη ποιηση.
ετσι βρισκεις κοινους κωδικες με τους ανθρωπους κι ετσι συνδεεσαι μαζι τους γιατι οταν καποια κομματια λογου σαν αυτα ηλεκτρισουν το μυαλο σου και ταυτοχρονα και καποιου αλλου...
αυτο σημαινει πολλα.

καλα να ειμαστε.



@ Maria_Adouaneta (Δε με λενε Μαρία) //// ακουγεσαι οταν ακους.

αν ακούς είπε...

@ tzotza /// οι κακοτοπιες ειναι σα να λεμε λακουβα με λασπες, να προσεχεις τις λακουβες με τις λασπες.

αλλα τελικα μπορει και να θελεις να τσαλαβουτας κι ας λερωθεις. εχει το γουστο του κι αυτο.εσυ ξερεις καλυτερα.

εεε και αφου ησουν παντρεμενη 15 χρονια με μηχανοβιο ενταξει. εισαι κι εσυ μια απο μας.




@ talisker /// εσυ το ειπες, οι ποιητες που σε κερδισαν ειναι καταραμενοι ποιητες. και ειναι νομιζω αυτο που μας γοητευει. αυτο που ειναι εντελως ξενο στα δικα μας μετρα και σταθμα που εχουμε βαλει στη ζωη μας.
.....................

ειναι ωραιο να "βρισκεσαι" με ανθρωπους που εχουν κοινα με σενα. ο μορφεας ειναι ενας απο αυτους. αυτος που σχεδον αμεσως αποκαλεσαμες ο ενας τον αλλον αδερφο και που χθες προσπαθησε να παει να δει τους φιλους ου στο live αλλα το μαγαζι ηταν γεματο και δεν καταφερε να μπει. το νου μας!

αν ακούς είπε...

@ αδερφε /// ειναι αμοιβαιο. φανταζομαι οτι το ξερεις.



@ mauve /// τα εχουμε πει. εχει συμβει πολλες φορες αυτο. εχει παψει πια να ειναι εκπληξη. χαιρομαι που σε βρισκω πανω σε συννεφα.

στασου εκει.

tzotza είπε...

etsi perasa na pw mia kalhmera kai kalh ebdomada lewnida mou!!
na nty8eis kala me to kryo sthn voum voum sou!!

se filw!!
:)

ps einai arrwsto to pc mou kai milaei mono mono me agglikous xarakthres..please forgive me...

Tali είπε...

Λεο? ολα καλα?
-καληνυχτα:)

rip1708 είπε...

καλησπερα!!
απο την απιστευτη συλλογη σου ο μονος που λειπει ειναι ο καριωτακης!!στο ουλαλουμ στο κομματι που εχει μελοποιηθει υπαρχει ο μεγαλυτερος στιχος αγαπης..λεει σε καποιο σημειο.."τοσο πολυ σε αγαπησα κυρα που ακουγα διπλα τα βηματα μου"..νομιζω πως ειναι αδιανοητο να αγαπας καποιον τοσο πολυ που οχι μονο να τον εχεις σαν σκεψη να σε συνοδευει παντου συνεχεια αλλα να εχει μπει τοσο βαθια μεσα σου που να τον βλεπεις και σαν πραγματκοτητα σαν υπαρξη πραγματικη οχι μονο τις στιγμες που τον εχεις διπλα σου αλλα ΟΛΕΣ τις στιγμες..ελπιζω να βρεις μια τετοια αγαπη..take care

maya είπε...

λεωνίδα μου
λυπάμαι που άργησα να έρθω
αλλά τι δώρο
τι όμορφη γιορτή

σαν να ακούω τις ανάσες
αριστουργημάτων
σαν να τους ακούω
όλους αυτούς τους θείους δημιουργούς
που μας χάρισαν λίγη απο την πολυχρωμία τους

έχοντας έρθει τόσο αργά
τι να πω
με τόσα σωστά λόγια φίλων.

τον πόε και γω απο το σχολείο τον γνώρισα και με ιντριγκάρει απο τότε. υπέροχο το αφιέρωμα της τάλισκερ.

για τον αγγέλακα, τον ακούω πολύ τελευταία και με φτιάχνεις πολύ να τον ψάξω. μπράβο στα μπλόγκ που μας ανοίγουν κόσμους μαγικούς. μην τα πω ένα-ένα, όλες οι επιλογές σου με ευχαρίστησαν στον νου.

λεωνίδα μου
μπράβο για την ανάρτηση
απ'τις πιο ωραίες.

πολύχρωμη καλησπέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

dim juanegro είπε...

πόσο δίκιο έχεις...
δεν νιώθω ότι μπορώ να κάνω κάποιο "έξυπνο" ή μη σχόλιο σε αυτά τα "ταξίδια"
Μονάχα κάτι σχετικά με τον Λειβαδίτη, "κάτι" που όποτε το διαβάζω ή όποτε το ακούω, ένα εκρηκτικό flash back γεμίζει όλο μου το κορμί και μετατρέπεται αυτομάτως σε flash forward...
Επέτρεψέ μου να το προσθέσω εδώ. Μονάχα αυτό:


"Ήταν ατέλειωτη η μέρα κι ως νύχτωνε σε μια γωνιά
μ' ένα τσιγάρο του πατέρα τους άντρες παίζαμε κρυφά.

Τώρα η μέρα σε τρομάζει γύρω αποτσίγαρα σωρός
και πια δεν είναι γυρισμός γερνάς και σκοτεινιάζει

Γέλια παιδιών έξω απ' το σπίτι πέτρες στην τσέπη της ποδιάς
μα έφτανε ένα νεκρό σπουργίτι για να σε κάνει να πονάς"


Να είσαι καλά.
Καλημέρα.

Φαίδρα Φις είπε...

«Η ΡΟΖ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ»

Τελευταία φορά που πεθαίνω, είπε χαμηλόφωνα
Εστεμμένη – αν μπορούσα να δω – μια απαλή μάχη,
έναν τρυφερό πόλεμο.
Μετανάστευσα πολλές φορές. Άλλες με ελικόπτερο.
Άλλες με υπερωκεάνιο.

Είδα – όπου κι αν πήγα – άμπιεντ εγγραφές, βιομηχανίες τσίρκων.
Παντού, όλα έμοιαζαν. Όλα ίδια. Πρόσωπα και ιδέες.
Αυτοδύναμα άχρηστα. Ετερόφωτα. Βουτηγμένα στην παθογένεια.

Περιφερειακή η ζωή των άλλων.
Κεντρομόλος η δική μου.

Στις αγορές – αδόκιμη – φώτιζα τις εστίες της υπόδυσης.
Επίμονη ντίβα.

Περιηγήθηκα. Περιπλανήθηκα σε δικτυακούς τόπους.
Καλογυαλισμένα περίπτερα, Super City, «διαφωτισμός»,
Εντιτόριαλ, συμπυκνωμένες εκδοχές.

Περιπατητική εκεί όπου υπήρχε ανάγκη
Χάιδευα το φαράγγι του Βυρού, τη Φακίστρα, τον Αρμενιστή,
τη Ζαχλωρού, τις κορυφές του Ταΰγετου.
Ορκίστηκα στις οξιές και στο δειλινό του Νυμφαίου, να τα
χαϊδεύω όσο ζω.
Φίλησα στο στόμα τα δελφίνια της Κύθνου και τις
πευκοβελόνες της Πάρνηθας.
Στρογγυλές ανάσες εγκατέλειψα στο λεμονοδάσος του Πόρου.

Θροΐζει η αφή στα Αρμόλια…
Χαράζω μαζί με τη μέρα στη Νουβιακή έρημο.

Ίσως πεθάνω μια φορά ακόμα, στις γειτονιές των ψαράδων
ή στο θρόνο των δύο Γαιών.
Ή από το εκτυφλωτικό Βόρειο Σέλας
Στο Ομάν από ένα σκληρό καλοκαίρι,
από τη βαριά μυρωδιά του λιβανιού.

Αναίμακτα δε γίνεται ποτέ.

Τα περάσματά μου ήταν απώλειες για τους επαΐοντες.
Γειτνίασα μόνο με τον Αύγουστο
Έψαξα στους βυθούς μαργαριτάρια. Έσκαψα τους βυθούς.

Κατοίκησα σε αυτοκρατορικά κελιά
Διαθέσιμη στις διαθέσεις
Απορριπτική στις εξορύξεις
Εκμαιευτική στις κρυψίνοιες

Στη μέση έδεσα πορφύρα

(Παντού αιμοσταγής ο κόσμος,
παρά τα γοητευτικά ανάγλυφα…)

Στο άγονο λευκό έριξα μαύρη σπορία
και ανατολικά αστέρια.

Εθελόντρια στις ημερομηνίες των μισών φεγγαριών
που σηκώνονται αργά.

Για να γλιτώσω από εισβολείς, έφευγα κρυφά με τρεχαντήρια.

Πάλιωσα απ’ το φως του Αρχιπελάγους
Βυθίστηκα στη λίμνη Άβυθο
Είπα μυστικά στη σπηλιά της Δρογαράτης
Μύρισα τα’ αρώματα απ’ τα σουκς της Ταγγέρης

Ήμουν ελεύθερη

Ώσπου ένα ένοπλο κίνημα – το λάθος –
η επέλασή του, καθηλωτικός γρανίτης
ισοπέδωσε το βασίλειο της Ελευθερίας μου.

Ελέησόν με Κύριε

Έλιωσα κάτω από βαριές ερπύστριες

Περαίνω περιδεής
(Δεν πλαστογραφώ…)
Αφορούσα κανέναν; "
χαρισμένο σε όσους αγαπούν την ποίηση και δεν την εγκαταλείπουν...

Unknown είπε...

Καλέ μου αν ακους....

ποιο Ποίημα να ξεχωρίσω; όλα ειναι τοσο υπέροχα....

και το κομμάτι που έβαλες πάνω καταπληκτικό .....


φιλί γλυκο

_Κυβελη_

tzotza είπε...

χμμμμμ....
που εισαι καλε?
σου ευχομαι καλη εβδομαδα λ μου..
αυριο δευτερα..λογικα εχεις day off..καλη ξεκουραση!!!

σε φιλω γλυκα!!!
:)

ps εγω δεν μπορω να ξεχωρισω ποιο ειναι το πιο αγαπημενο μου απο τους radiohead..αναλογος την διαθεση μου διαλεγω και αλλο...
φοβερο αυτο το τραγουδι και videoclip

Dee Dee είπε...

ψιτ!

Dee Dee είπε...

ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!!!

maya είπε...

βρε λεωνίδα μου
άνοιξε κανα παράθυρο...
παντού κλειστά έχεις!

μήπως μυρίζει απο μέσα?

σε φιλώ καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχ