FESTIVAL ΠΟΙΗΣΗΣ

Πρώτη φορά είχε τόσο ενδιαφέρον για μένα να συμμετάσχω σε ένα παιχνίδι στο blog,

είχε τη καλοσύνη να με προσκαλέσει ο φίλος μου, πια, Γιάννης Φιλλιπίδης.

Πως να διαλέξεις...είμαι σίγουρος οτι όλοι μας δυσκολευτήκαμε να ξεχωρίσουμε τα πιο αγαπημενα αποσπάσματα, είναι τόσα που έχω αφήσει απ'εξω που αυτή τη στιγμή θέλω να αλλάξω τις επιλογές μου

γι'αυτό ας ξεκινήσω πριν μετανιώσω.

ΤΡΙΑ ΚΛΙΚ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ

ΛΑΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ

Καθισμένος ένα ολόκληρο απόγευμα
Στην παλιά μπαλωμένη μου πολυθρόνα
Μην περιμένοντας κανέναν να μου χτυπήσει την πόρτα
και κανέναν να με χαϊδέψει
και κανέναν να με μαστιγώσει
και κανέναν να με δεχτεί
και κανέναν να με απορρίψει
Ένιωσα να με πλησιάζει κάτι
που θα μπορούσε να 'ταν η ευτυχία
Τότε σηκώθηκα να σημειώσω αυτές τις λέξεις
Και όλα πήγανε στράφι

Γ.Αγελλακας. "πως τολμας και νοσταλγεις τσογλανε"

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ήταν ένας νέος ωχρός.

Καθόταν στο πεζοδρόμιο.Χειμώνας, κρύωνε.

Τι περιμένεις; του λέω.

Τον άλλον αιώνα, μου λέει.

Όσο για μένα,

έμεινα πάντα ένας πλανόδιος πωλητής αλλοτινών πραγμάτων,

αλλά... αλλά ποιος σήμερα ν' αγοράσει ομπρέλες από αρχαίους κατακλυσμούς.

Αλλά μια μέρα δεν άντεξα.

Εμένα με γνωρίζετε, τους λέω.

Όχι, μου λένε.

Έτσι πήρα την εκδίκησή μου και δε στερήθηκα ποτέ τους μακρινούς ήχους.

Κι ύστερα στο νοσοκομείο που με πήγαν βιαστικά...

Τι έχετε, μου λένε.

Εγώ; Εγώ τίποτα, τους λέω.

Μόνο πέστε μου γιατί μας μεταχειρίστηκαν,μ' αυτόν τον τρόπο.

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.

Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους.

Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,

αλλά εκείνη αρνείται.

"Κύριε, μάρτησα ενώπιόν σου, ονειρεύτηκα πολύ

έτσι ξέχασα να ζήσω."

Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το 'χα μάθει από παιδί,

ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο,

αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.

Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τ' όνειρα στα παιδιά

και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ' τους αγγέλους.

Ήτανε πάντοτε αλλού.

Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει,

ερχόμαστε για λίγο

κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον

είμαστε κιόλας νεκροί.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Federico Garcia Lοrca

Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
Και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
Τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι

Παντιέρες πάγαιναν του άνεμου συνοδεία
Και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
Στο ρωγοβύζι ανατρίχιαζαν τα παιδιά
Κι ο γέρος έλιαζε ακαμάτης τα αχαμνά του

Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
Και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
Τραβέρσο ανάποδο πορεία προς το βοριά
Τράβα μπροστά ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει

Κάτω απ’ τον ήλιο αναγαλλιάζαν οι ελιές
Και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
Τις νύχτες στέρφες απόμεναν οι αγκαλιές
Τότε που σ’ έφεραν κατσίβελε στη μπόλια

Ατσίγγανε και αφέντη μου με τι να σε στολίσω
Φέρτε το μαυριτανικό σκουτί το πορφυρό
Στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
Κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψήλωσαν το σωρό

Κοπέλες απ’ το Δίστομο φέρτε νερό και ξύδι
Κι απάνω στην φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
Σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
Μέσα απ’ τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη φτενή δίχως καρένα
Σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
Σμάρι κοράκια να πετάν στην έρημη αρένα
Και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

ΟΥΛΑΛΟΥΜ (απόσπασμα)
Μα η ψυχή σηκώνοντας το δάχτυλο είπε:

"Το υποψιάζομαι θλιβερά αυτό το αστέρι,

μου φαίνεται παράξενη η χλωμάδα του.

Ω, βιάσου, βιάσου, ας μην καθυστερούμε.

Ω,φύγε, φύγε, ας φύγουμε, έτσι πρέπει".

Μίλαγε με τρόμο αφήνοντας να πέσουντα φτερά της,

προτού συρθούνε μεσ' στη σκόνη.

Έκλαιγε με αγωνία, αφήνοντας να πέσουντα φτερά της,

προτού συρθούνε μεσ' στη σκόνη,προτού θλιβερά συρθούνε μεσ'στη σκόνη.

Εγώ απάντησα: "Ενα όνειρο, μονάχα, είναι αυτό,

ας πάμε με τo τρεμουλιαστό αυτό φως ας τονιστούμε απ' αυτό το κρυστάλλινο φως,

το φως το σιβυλλικό που ακτινοβολάειμε Ελπίδα και Ομορφιά αυτή τη νύχτα:

— Δες, τρέμοντας ανεβαίνει τον ουρανό μέσ' στηνύχτα.

Μπορούμε σίγουρα να εμπιστευτούμε στη λάμψη του,

που δεν μπορεί παρά σωστά να μας οδηγήσει,

μιά κι ανεβαίνει τρέμοντας τα Ουράνια,

μέσ' στηνύχτα

".Ησύχασα έτσι την ψυχή μου κι έσκυψα και τη φίλησα,

και κατορθωσα να διαλύσω την κακή την διάθεση,

και σκόρπισα τους φόβους και τις ανησυχίες της,

και πήραμε το μονοπάτι ως το τέλος.

ΕNTΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ

Η Κατερινα Γωγου, είναι πάντα στο μυαλό μου με αυτό και με πολλα άλλα ποιήματα της που με συντροφευουν απο την οργισμένη εφηβεια μου μέχρι τώρα, με κάθε ευκαιρια με κάθε αφορμη της καθημερινοτητας μου.

Ο Γιαννης Αγγελάκας είναι για μενα κατι περισσοτερο από τραγουδιστης. Έχει γράψει πολλά λογια στίχους ποιήματα που μιλάνε μέσα μου όσο λιγα. Αυτό είναι κάτι πολύ τυχαίο ανάμεσα στα σ'αυτα που με συγκινούν.

Ο Τάσος Λειβαδίτης, δεν χρειάζεται να πω και πολλά γι'αυτόν. έχουμε τραγουδήσει τη "φτωχογειτονιά" του όλοι μας.

Ο Καββαδιας ήταν η αφορμή να τρέξω στη δημοτική βιβλιοθήκη της Πάτρας για πρώτη φορά πιτσιρικάς και να διαβασω με λαχτάρα όλα του τα ποιήματα.

Ο Πόε...το συγκεκριμένο απόσπασμα το είχα ποστάρει πριν καιρό. Με γεμίζει κουράγιο...ναι ο ΠΌΕ!