ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ

Με την ευκαιρία της τέλεσης των ολυμπιακών αγώνων στο πεκίνο κυκλοφορησαν τα παρακατω σκίτσα με σκοπό να καταγγειλουν τις εκτελέσεις ανθρωπων στη κίνα, που εν έτει 2007 συνεχιζονται με αμείωτο ρυθμο. Είλικρινα δεν ξέρω ποιος είναι αυτός που δικαιούται να αποφασίσει το θάνατο ενός ανθρώπου με τη κάλυψη μάλιστα του νόμου.






Η Κίνα διαθέτει την μερίδα του λέοντος στις εκτελέσεις. Πιο συγκεκριμένα, τα στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας κάνουν λόγο για 1010 εκτελέσεις κατά τη διάρκεια του 2006. Όμως, η Διεθνής Αμνηστία υπογραμμίζει ότι ο πραγματικός αριθμός ενδεχομένως να ανήλθε σε περίπου 8 χιλιάδες. Στο Ιράν εκτελέστηκαν 177 άνθρωποι, στο Πακιστάν 82, ενώ στις ΗΠΑ 53.

Η Διεθνής αμνηστία σε συνεργασία με τη Human Rights Watch αναφέρει ότι ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που έχουν καταδικαστεί και αναμένουν την εκτέλεση της θανατικής ποινής, στο τέλος του 2006 είναι μεταξύ 19 και 25 χιλιάδες.


Τρόποι εκτέλεσης της θανατικής ποινής

Έξι είναι οι πιο διαδεδομένοι τρόποι εκτέλεσης της θανατικής ποινής από το 2000:

Αποκεφαλισμός σε Σαουδική Αραβία και Ιράκ

Ηλεκτρική καρέκλα στις ΗΠΑ

Κρεμάλα σε Αίγυπτο, Ιράν, Ιαπωνία, Ιορδανία, Πακιστάν και Σιγκαπούρη

Θανατηφόρος ένεση σε Κίνα, Γουατεμάλα, Φιλιππίνες, Ταϊλάνδη και στις ΗΠΑ

Πυροβολισμός σε Λευκορωσία, Κίνα, Σομαλία, Ταϊβάν, Ουζμπεκιστάν και Βιετνάμ

Λιθοβολισμός σε Αφγανιστάν, Ιράν και Νιγηρία

Πηγές: ΟΗΕ, Διεθνής Αμηστία, Human Rights Watch


Οπως καταλαβαίνουμε ανάλογα με το πόσο πολιτισμένη είναι καθε χώρα διαμορφώνεται και ο τρόπος θανατωσης. Ξεκινάμε απο την ένεση(γιατί είμαστε πολιτισμένοι και "προσφέρουμε΄" ανώδυνο θανατο στον καταδικο)και καταλήγουμε στον λιθοβολισμό(!!!).

ΕΣΥ

Κλείνω τα μάτια και χαμογελώ

Εσύ.

Η πρώτη εικόνα μετά από το πρώτο σκοτάδι

Η πρώτη σκέψη μετά το πρώτο φως

Ανοίγω τα μάτια και χαμογελώ.

ΛΕΥΚΩΜΑ

Η http://testardoathanasia.blogspot.com/ (ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩς ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΒΑΖΕΙς ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΤΟ LINK) αθανασια φταίει. Με έβαλε να απαντήσω σ'αυτές τις ερωτήσεις. ξέρεις, σαν τα λευκώματα που φτιάχναμε πιτσιρίκια. καιρό είχα να το κάνω...για να δούμε...

Πόση ώρα κάνεις να ετοιμαστείς για να βγεις έξω;
Έχουμε και λέμε, το πρωί 4 λεπτά, αν πρέπει να γινω όμορφος, 15’ το πολύ γιατί δεν χρειάζεται και καμιά ιδιαιτερη προσπάθεια, το έχω από φυσικού μου.

Είσαι έτοιμος/η για όλα;
Μπα, ειδικά όσο περνάει ο καιρος όλο και περισσοτερο πάω τοιχο τοιχο…

Υπάρχει εισιτήριο για εκεί που θέλεις να φτάσεις;

Η αλήθεια είναι ότι κόβω «εισιτήριο» ακόμα και αν έχω προσκληση…

Έχεις πάει στο Gstaad; Θες να πάμε μαζί;
Τώρα να σου πω μια ντροπή την ενιωσα που δεν ξέρω τι είναι το Gstaad…αλλά επειδή είμαι περίεργος, θέλω. Μόνο σαλιγγάρια μη με βάλεις να φάω.

Ξέρεις πότε να φεύγεις;

το μεγαλύτερο μου προβλημα είναι ότι συνήθως αρνούμαι να το πάρω απόφαση να φύγω και επιμένω να στηρίζω τα λάθη μου. Αλλωστε «όλο λέω πως θα φύγω, ο αγαπημένος μου στίχος».

Χαμογελάς;

Χαμογελάω από ευγένεια, από ερωτική διαθεση, από ειρωνική διαθεση,από καλή διάθεση, από τα νεύρα μου. Ναι χαμογελάω.

Κλαις; Γιατί; Δεν είναι ωραία η ζωή σου;

Για άντρας (ώπα ρε μεγάλε!) κλαίω εύκολα. Και δεν έχει γιατί…όταν μου έρχεται να κλάψω τα μπήγω.

Ξέρει κανείς πως κοιμάσαι τα βράδια; Κοιμάσαι;

Αν νυστάζω με παίρνει ο ύπνος και ροχαλίζω πριν ακουμπησει το κεφάλι μου στο μαξιλάρι. Αυτό δυστυχώς δεν είναι καλό για τη κοπέλα μου. Αυτή ξέρει.

Αυτή τη στιγμή σου λείπει κάποιος/κάποια;

Μου λείπει πάντα η μάνα μου. Κανείς άλλος ανυπόφορα.

Σε είχε προειδοποιήσει να μην τον/την ερωτευτείς; Το έκανες;

Δεν χρειάζεται να το κάνουν, τις κακοτοπιες τις προλαβαίνω.
Άλλωστε εκ φύσεως με γοητεύουν τα καλά κορίτσια που με προσκαλούν να ζησω τον έρωτα μαζί τους.

Μπορεί να μην "κοιτάς", βλέπεις, όμως, τα πάντα;

Η αγαπημένη μου συνήθεια να κοιτάζω πίσω από την εικόνα. Μέχρι παρεξηγήσεως δηλαδή.

Βρίσκεις στις τσέπες σου χαρτάκια με τηλέφωνα χωρίς όνομα;

Αυτή η ερώτηση είναι περασμένης δεκαετίας. Χαρτάκια με τηλέφωνα δεν υπάρχουν πιά. Αριθμοί περασμένοι στη μνήμη του κινητού χωρίς όνομα, πολλοί. Ποτέ όμως γυναικας. Εκεί πάντα σημειώνω.

Σου 'πε ποτέ καμιά, "πάρε με, τώρα";

Τηλέφωνο;

Το πρωί δεν μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι;

Με αίματα σηκώνομαι. Με αίματα…

Σε ενδιαφέρει να ξέρεις τι θα γίνει μετά;

Ξέρω και γω βρε παιδί μου…και αν είναι να γίνει καμία χοντρη μαλακία; Πρεπει να τη ξέρω;

Θες να είσαι ο εαυτός σου;

Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν με πιάνω να μην είμαι-που συμβαινει- δε γουστάρω καθόλου.

Τι φοβάσαι; Θα μου πεις;

Αν αρχίσω να γράφω τους φοβους μου θα ξημέρωθούμε. Περισσότερο απ’ολους φοβάμαι όμως εμένα.

Τι σκέφτεσαι;

Ότι έχω αργήσει.

Είπες σε κάποιον/α, "θα έρθω να σε βρω";

Είπα…αλλά δεν πήγα. Και το κακό είναι ότι το ήξερα ότι δεν θα πάω τη στιγμή που το έλεγα.

Ξέρεις να επιδιορθώνεις ζωές;

Έπαιζα αυτό το ρόλο πολλά χρόνια. Βαρέθηκα κι εγώ, και οι άλλοι.

Χαμογελάς;Copy/paste
Χαμογελάω από ευγένεια, από ερωτική διαθεση, από ειρωνική διαθεση, από τα νεύρα μου. Ναι χαμογελάω.

Σου ' πε ποτέ κάποιος/α, "κάνε μου ό,τι θες";



Αυτό το καταλαβαινεις και το κανεις, δεν στο λένε. Και το κάνεις χωρίς να το καταλάβεις.


ωραίααααα. Τέλος.

ΜΑΘΕ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ

ΜΑΝΑ 2

Δεν το είχα σκοπό, αλλα μολις αφησα ένα σχολιο στον Γιάννη που μου έφερε εικόνες στο μυαλο και θέλω να τις κάνω λέξεις.
Γιατί μόνο μ'αυτές παίρνει πια εικόνα η θυμηση της.
Όπως τα πρωινά που ξυπνούσε πρώτα απ'ολους, έφτιαχνε τον καφέ της και εβαζε το μεσημεριανό να γινεται, έπειτα καθόταν στη καρέκλα της στη κουζινα παρεα με ένα χαλασμένο κασετόφωνο που έπαιζε μόνο το ραδιόφωνο πια, και έπινε τον καφέ της. της είχα ξεκλέψει μια δυό φορες την εικόνα της πριν με πάρει είδηση και μου χαμογελάσει. Καθόταν ακίνητη, με το βλέμμα στο πλακάκι ή στα ντουλαπια της κουζίνας, και σκεφτόταν. τι δεν θα δινα να μάθω τι σκεφτόταν.
Να μπω για λίγο στο λαβυρινθο του μυαλού της και να χαιδέψω τις σκέψεις της...

Η έννοια της ήταν να κάνει τη ζωή μας πιο ανετη οταν θα φεύγαμε πια απο κοντά της, μια ζωή( μάλλον μισή) χωρίς να θελήσει να ασχοληθει και λίγο με το λούσο της...και ήταν τόσο όμορφη γυναικα!!! ήταν όμορφη. δεν χρειαζοταν μπογιες και ριμελ. περπατούσε στη γειτονιά με τον αέρα της περήφανης, πηγαινε στο εργοστασιο και απ'ολα τα τμήματα γυρνούσαν τα αντρικα κεφάλια ολο λαχτάρα και τα γυναικεια γεματα ΄ζηλια.
Περνούσε η Μαρια!!!

ΦΤΗΝΑ ΤΣΙΓΑΡΑ

Όταν γνωρίζεις εναν άνθρωπο, που νιώθεις οτι έχει σημασία να γνωρίζει πράγματα για σένα, όταν η θυλική της αύρα σε παρασυρει σε εξομόλογήσεις και μιλάς μιλάς μιλάς για σένα, για το φως σου για το σκοτάδι σου, θέλεις να της πεις τα πάντα, να σε μάθει, γιατι ήρθε τώρα στη ζωή σου κι εσυ έχεις δει κι εχεις κάνει τόσα όλα αυτά τα χρονια χωρις εκείνη, σηκώνεις το παντελονι σου και της δείχνεις τα σημάδια στο γόνατο που "μάζεψες" πιτσιρικάς, το σημάδι στο φρύδι, τις πληγές σου, φανερές και κρυφές, που σ'έκαναν αυτο που εισαι τώρα, αυτό που εκείνη γνωρίζει. Θέλεις να ακούσει όλες τις μουσικές και να δει όλες τις ταινίες που σ'έκαναν ν'ανατριχιάσεις. θέλεις να ξέρει ποιος είσαι! θέλεις να συστηθείς.
Όταν, λοιπόν έρχεται αυτή η ώρα,για καποιους λόγους, όλους ή κανέναν, έχω μια ταινία. Φτηνά Τσιγάρα. και συστήνομαι μ'αυτή.

Το clip ειναι απο το soundtrack της ταινίας.

Υ.Γ. στη καντίνα του Λυκαβητου, ξημέρωμα και με μουσικη συνοδεία το "λευκό μου γιασεμί" διαδραματίζεται μια απο τις ερωτικότερες σκηνες που έχω δει σε ταινία.

ΑΚΟΥΩ

Breath...keep breathing...όσο μπορεις συντροφε ακόμα, πάρε ανάσες απ'την ανάσα μου.
Γέλα...γέλα οσο μπορεις γλυκιά μου, όσο αντέχουν τα μάτια σου να κοιτάζουν τη χαρά.
Στάσου όσο μπορείς ψηλότερα αδερφέ, γιατί το ξέρεις εκεί ψηλά τους είναι δυσκολο να φτάσουν.
Φώναξε, όσο μπορείς δυνατότερα...εσύ, γιατί εγώ εδω σ'ακούω...