...οταν θα γυρισεις το βλέμμα σου πίσω θα με δεις,θα είμαι εκεί και θα σερνω το βλέμμα μου στα πόδια σου,με μια περηφάνια δακρυσμενη απο ντροπή, έτσι,όπως παντα...
...θα είμαι εκεί, θα κουβαλώ πληγές που αρνούνται να κλείσουν, και δάκρυα που ντρέπονται να ξοδευτούν, και θα κοιτώ μπροστά, πάντα μπροστά, την πλάτη που θα μου έχεις γυρισμένη, όπως πάντα...
Οταν θα γυρισει το βλεμμα πισω..γιατι θα το γυρισει εστω και για μια τελευταια ρουφηξια επιβεβαιωσης.. να ουρλιαξουν τα ματια σου πως απλα ..Ε Σ Υ αφηνεις να φυγει.. Δεν κανεις τιποτα ..να μεινει!!!
Στο ποστ σου "μανα" δεν εχω κουραγιο να γραψω. .. ......
Δύο αστέρια που ανταμώνουν, πορεύονται για κάποιο διάστημα μαζί, λάμπουν, και έπειτα το καθένα ακολουθεί τη δική του πορεία... χωρίς να σημαίνει πως θα σβήσει, ή πως θα πέσει...
Πάει, κάτι συμβαίνει, όλο χωρισμοί στη blogόσφαιρα καλοκαιριάτικα, συννεφιάσαμε μου φαίνεται. Ας οργανώσουμε ένα blogoparty να φυσήξει άνεμος αισιοδοξίας και πάλι!
11 σχόλια:
Να μην αρκεισαι -λεω- ποτε στο πισωγυρισμα.
περηφανια και ντροπη δεν πανε μαζι.
ακους;;;
...θα είμαι εκεί, θα κουβαλώ πληγές που αρνούνται να κλείσουν, και δάκρυα που ντρέπονται να ξοδευτούν, και θα κοιτώ μπροστά, πάντα μπροστά, την πλάτη που θα μου έχεις γυρισμένη, όπως πάντα...
Ωραίο ποίημα (αν πρόκειται περί ποιήματος)
Αλλά όποιος σου γυρνάει συνεχώς την πλάτη, δεν αξίζει τα δάκρυα σου... Ευθυμήστε βρε, γελάτε είναι μεταδοτικό! (το λέμε μπας και το πιστέψουμε…)
@αθανασία, κι αν εχω πει ποτε πια,τι μ'αυτό? παλι το ιδιο λάθος...
@morfea ,με συγκινείς. οπως πάντα...
@gaara δεν ξέρω τι είναι,ξέρω μόνο τι με πνίγει και το γράφω,αντε και να γελάσω μήπως σου το μεταδωσω!!!
Οταν θα γυρισει το βλεμμα πισω..γιατι θα το γυρισει εστω και για μια τελευταια ρουφηξια επιβεβαιωσης..
να ουρλιαξουν τα ματια σου πως απλα ..Ε Σ Υ αφηνεις να φυγει..
Δεν κανεις τιποτα ..να μεινει!!!
Στο ποστ σου "μανα" δεν εχω κουραγιο να γραψω. .. ......
τι να σου πω...δεν ακους!
talisker καλώς ορισες,δικιο έχεις. αυτή η πουτάνα η επιβεβαίωση...
αθανασία,αν ακουγα, θα ειχα αποφύγει πολλά. %)
Δύο αστέρια που ανταμώνουν, πορεύονται για κάποιο διάστημα μαζί, λάμπουν, και έπειτα το καθένα ακολουθεί τη δική του πορεία... χωρίς να σημαίνει πως θα σβήσει, ή πως θα πέσει...
Πάει, κάτι συμβαίνει, όλο χωρισμοί στη blogόσφαιρα καλοκαιριάτικα, συννεφιάσαμε μου φαίνεται. Ας οργανώσουμε ένα blogoparty να φυσήξει άνεμος αισιοδοξίας και πάλι!
tulipa, περονόσπορος έχει πεσει...λες να φταίνε οι πλανήτες?
talisker, που ειναι το blog σου?
Περηφάνια και ντροπή μαζί;... Δεν ξέρω...
Δημοσίευση σχολίου