Κάθε νύχτα σέρνω τις κουρασμένες φλέβες των ποδιών μου
στα πεζοδρόμια
γλιστρώντας που και που σε ψόφιες χαρές.
Σηκώνομαι όμως,κοιτώντας γύρω μήπως με είδε κανείς.
Και συνεχίζω...
Σαν θεός που πετάει κάτω από τα σύννεφα
για να τον δει επιτέλους κάποιος. Τώρα που πάω?
Είναι ψέμματα-Απρίλης- που έγιναν ζητιάνοι
για μια δόση αλήθειας.
Τη κρύβουν προσεκτικά στο κόρφο τους
σταυρώνοντας τα χέρια στο ξεχασμένο επάνω τους
χειμωνιάτικο παλτό.
Μπασταρδα ψέμματα....Μπάσταρδες πραγματικότητες.
7 σχόλια:
"Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας..."
Εχω ερθει τρεις φορες ..και δεν βρισκω κατι να πω ..
ξεκουρασου μονο..κυριως απο τα λογια που ηχουν ακομα μεσα σου..
σιωπησε τα.
@μορφεα, o χειρότερος εχθρος μου ειναι ο εαυτός μου. ολους τους άλλους λιγο πολυ τους καταφέρνω.
@talisker, ερχεσαι όμως κι αυτό είναι αρκετο, το ίδιο κάνω κι εγω. δεν υπαρχουν πολλα να πεις όταν διαβαζεις τα εσωψυχα καποιου.
Μια μικρή αλήθεια μεσ' τα τόσα ψέματα....
μ' αυτή την κλωτσιά σου
νοιώθω
τον θυμό σου
την αδικία
την αηδία ... ίσως
αν μ'ένα χαμόγελό μου αισθανθείς καλύτερα, άφησέ με...
το χω ανάγκη κι εγώ να στο χαρίσω...
ΥΓ : "φτάνει ένα φιλί σου προσευχή
να 'ρθει ο ήλιος για μια βόλτα στη γη"
τι υπέροχο τραγούδι έχεις διαλέξει!!!!
an205, πνιγμενη μεσ'τα τοσα ψεματα.
mauve, χαμογέλασε μου,είμαι σίγουρος,θα με γαληνεψει. "συλλαβιζω ακόμα το ρυθμο, αν ακους στις μουσικες σου πετω..."
"δίχως το ψέμα θα 'ταν μαύρη η αλήθεια', αλλά δυστυχώς την έχουμε παραφορτώσει...
Δημοσίευση σχολίου