Σαν μια σακούλα σούπερ μάρκετ
στα χέρια μιας γυναίκας σε στάση λεωφορείου
βαραίνουν τα μάτια μου,
και χαμηλώνουν να μη κοιτάξουν ποτέ ξανά
-απο φόβο μη δουν μέσα τους-
τα γυμνά σκονισμένα κορμάκια στους δρόμους,
τους σπαρμένους σίδερο δρόμους,
...σβήσε το φως..φαινόμαστε...
αν μας δουν,θα μας ζητήσουν βοήθεια.
3 σχόλια:
σσσσσσσσ....
μην μιλάς θα μας ακούσουν!!!
Αδερφέ τα είπες όλα...
@ an205, έχουμε αυτοακυρωθεί με την αδράνεια μας. και πρώτος εγώ.
morfea, σαν τις στρουθοκάμηλους, κρύβουμε το κεφάλι στο χωμα και κάνουμε οτι δεν συνέβει τιποτα.
Δημοσίευση σχολίου