συνήθως κάθομαι στη σάλα κοιτάζοντας τον τοίχο
"όμως αν το δεις, θα χαθείς", μου έλεγε η μητέρα κι έκλαιγε

"κι όμως, μητέρα - μόνο αν χαθώ θα το δω", και τότε ένιωθα πως είχα έρθει από πολύ μακριά και πήγαινα ακόμα μακρύτερα

κι ο αέρας μύριζε απαλά σα να χαμε συγχωρεθεί για όλα

ή άλλοτε περπατώντας τη νύχτα ολομόναχος ακουσα ένα πιάνο να παίζει

κι οι θλιμμένες νότες του ήταν σα να 'ρχονταν απ' το βάθος ενός ονείρου
ή μιας άλλης ζωής

που πήγαινα; τι γύρευα; θα ξαναγυρίσουμε ποτέ;

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ "ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΝΕΙΡΑ"




Ξέρω ότι δεν διάβασες ποτέ σου ένα βιβλίο, παρά μόνο όσα έχεις ακουσει απο μας να διαβάζουμε στα σχολικά μας χρόνια, δεν είμαι καν σίγουρος αν έμαθες ποτέ να διαβάζεις και ντρέπομαι που δεν θυμάμαι να σ'έχω ρωτήσει.
Τώρα που έφυγες μονάχα λίγο από Λειβαδίτη σου στέλνω.... ήθελα μέρες να σου τηλεφωνήσω και πήρα όλους τους άλλους εκτός από σένα.

ξεκουράσου τώρα γιαγιά...