Δεν είναι…δεν είναι σου λέω
Δεν είναι που όλα μου φαίνονται χωρίς τέλος
Δεν είναι που τα βότσαλα που έχω αφήσει στο δρόμο με βγάζουν στο ίδιο πάντα σημείο.
Δεν είναι το ψέμα που ζω κάθε φορά που ξεκουράζω στους ίσκιους τα κουρασμένα μου πόδια κάνοντάς τους λίγη παρέα…έτσι να ξεχάσουν λίγο τη μοναξιά τους.
Δεν είναι που ο ήχος της κιθάρας μου έχει γλυκάνει τελευταία, το κάνει για να με καλοπιάσει, να γράψω ένα τραγούδι ακόμα μετά από χρόνια.
Δεν είναι που μου παίρνει χρόνο να αδειάσω το μυαλό μου από τους ήχους της φωνής σου…
Δεν είναι που έχασα το αστέρι που χάζευα τα βράδια, ίσως να έπεσε όταν αποκοιμήθηκα... όλα συμβαίνουν τη στιγμή που κλείνεις τα μάτια.
καλά...Θα μαζέψω το παραλήρημα μου, θα πετάξω πετσέτα και θα φύγω
Γέλα όμως λίγο…γέλα λίγο μόνο…
είναι που όταν φεύγω…φεύγω ήσυχα...
...και….μόνο το γέλιο σου με ησυχάζει
12 σχόλια:
...να σου χαμογελάσω λίγο εγώ;
...αστέρια υπάρχουν πολλά...διαφορετικά...απρόβλεπτα...
...ναι, το λέω για να τ' ακούσω κι εγώ...
:)
Φιλιά βρόχινα...
δεν είναι μόνο τα λόγια
δεν είναι μόνο η μουσική
δεν είναι το ύφος / ο τρόπος
είναι κι ένας κόμπος στο στομάχι …
γροθιά είναι… ?
πνίξιμο… ?
ηδονής σκίρτημα… ?
λυγμός ξεχασμένος… ?
θα σε γελάσω
αδερφέ
"να φεύγεις, να φεύγεις, να φεύγεις, ώσπου να βρεις τις ακτές, που χρόνια τα χρόνια στολίζουν, με σημαιάκια του χτες..."
όσο για τα άλλα, τα δικά μας...
έπρεπε να ήσουν εκεί να δεις το βλέμμα του... όσο βαθιά μας μίλησε αυτός άλλο τόσο νιώθω του μιλήσαμε κι εμείς...
Τίποτα δεν χάθηκε
Ποτέ από κανέναν
Ούτε ένα αστέρι δεν ξεστράτισε ποτέ
Κανένας δεν υπέφερε
Για πάντα στα χαμένα
Κανείς δεν πέθανε ποτέ
Ωραίε μου εαυτέ
Κι αν είναι λόγια δύσκολα, είναι τ' αγαπημένα
Κι αν τα πιστεύεις, γεια χαρά
Και φεύγω ήσυχα
Φεύγω ήσυχα
Τίποτα δεν πέρασε
Ούτε και θα γυρίσει
Όλα συμβαίνουν τώρα
Όλα σε μια στιγμή
Παράφορη εποχή
Κι η μέρα όμορφη
Η μέρα δύσκολη
Μια πρόκληση ζωή
Αθάνατοι θνητοί
Κι αν είναι λόγια δύσκολα, είναι τ' αγαπημένα
Κι αν τα πιστεύεις, γεια χαρά
Και φεύγω ήσυχα
Φεύγω ήσυχα
ακροβατουσα αναμεσα στο να σου γραψω αυτο η το
αν ειναι να φυγω ας φυγω πρωι στην σωστη εποχη σε λαθος στροφη
οπως και να εχει ομως αφου επελεξες να φυγεις ας φυγεις με ενα χαμογελο
φιλι
νεραιδα /// αστερια υπάρχουν πολλά, ποσα μπορείς να ξεχωρίσεις όμως; κάποια στιγμη παύεις να κοιτας.
mauve/// συνηθως ειναι ολα μαζι αυτα που σε οδηγουν στο πληκτρολογιο σου, και δεν μπορεις να τα νικησεις αλλιως παρα γραφοντας. μονο ετσι ηρεμεις για λιγο.
μορφεα ///
"Κι όμως πρέπει πάντα να φεύγεις
να βρίσκεις τις φοινικιές
φλεγόμενες βάτους που λένε
σαν τις σειρήνες, ψευτιές
Να φεύγεις, να φεύγεις, να φεύγεις
ν' ακολουθείς τις φωνές
στους δρόμους που πάντα φωτίζουν
φλεγόμενες οι φοινικιές"
στα ειπα, ηταν σαν να ημουν εκει. ηταν πολυ μεγαλο αυτο που ένιωσα και σ'ευχαριστω γι'αυτο.
rip 1708///
επελεξες το σωστο. αυτη η φραση ηταν καρωμενη στο μυαλο μου οταν ξεκινησα να γραφω. φευγω ησυχα. αγαπημενο τραγουδι. με πετυχες.
(Φεύγω ήσυχαα- το πρόλαβαν το σαλαλα)
Δεν είναι ότι σου τα δωσα όλα, αυτό δεν είναι που με πονάαα σαλαλαλαλαα
αν ειναι ετσι να παραληρεις, να το κανεις συχνα να μας παρασυρεις λεο....
Νομιζω στο εχω ξαναγραψει......"για να μη χαθουμε μαζι, χαθηκαμε χωρια".....κατι τετοιο μου μυρισε!
Να εισαι καλα αν ακους μου!!! Κι ευχαριστω παλι για το τραγουδακι, δεν το χορταινω!!!
joan /// ειναι η καρδια μου γεματη απο δωρα που θα τα δινω πιαααααα
αθανασια /// δεν το κανω συνειδητά.
παρασύρομαι κι εγώ, μη νομίζεις.
dee dee/// αφου ειπαμε μουσικη τραπεζα "αν ακους"...
ο,τι ζητησετε (ε ενταξει υπερβολες ολο και κατι θα μας λειπει) στη διαθεση σας.
"Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light."
Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
Δημοσίευση σχολίου