Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ...

Είναι αυτός ο πόνος...ξεκινάει ακριβώς πίσω από το μάτι μου και μου τρυπάει το κεφάλι...
Είναι που όταν παίρνω τον δρόμο της επιστροφής κλείνω για λίγο τα μάτια και όταν τ' ανοίγω ξανά έχω ένα σκύλο να περπατάει δίπλα μου, σα να ήταν από πάντα εκεί.

Έχουν αρχίσει να θολώνουν οι εικόνες τις νύχτες και όταν με χτυπάει ο κρύος αέρας της μηχανής οι ίδιες εικόνες δακρύζουν...

...δακρύζουν...

είναι μέρες τώρα που κοιμάμαι στη δική σου πλευρά...και
είναι κι αυτός ο πόνος...ξεκινάει ακριβώς πίσω από το μάτι μου και μου τρυπάει το κεφάλι...

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ

Παραπατούσε, σχεδόν μέχρι τη μέση του δρόμου...κίτρινη, αδύνατη, κουρασμένη...
Έκανε νόημα με το χέρι της στα αυτοκίνητα να σταματήσουν. Ποιός; Ποιός να σταματήσει στις 12.30 τη νύχτα να πάρει ένα πρεζάκι;
Εγώ θα το έκανα; Σίγουρα όχι.

-"Κοπελιά να σου πω;"
Πλησιάζει...
-"που θες να πας;"
-"Δραπετσώνα θέλω να πάω, στο δημαρχείο κοντά"
-"τέτοια ώρα δεν θα σταματήσει κανείς να σε πάρει, να σου δώσω να πάρεις ένα ταξί;"
-"όχι τόσα, δώσε μου 50 λεπτά"
-"είναι αργά, πάρε αυτά να πάρεις ταξί να πας σπίτι σου"
-"ρε συ..."
-"μη το κάνεις κουβέντα...τι έχεις στο λαιμό σου;" -είχε μια γάζα-
_"είμαι νεφροπαθής..."


...Μιλούσε ασταμάτητα για 20 λεπτά, την λένε Δ............ τέλος νοέμβρη θα της δώσει η μάνα της το δικό της νεφρό...μετά θα νοικιάσει ένα σπίτι στα Καμίνια που της αφήνουν οι δικοί της και με το ενοικιο θα πάρει δάνειο να αγοράσει ένα καινουριο σπίτι, θα πιασει και μία δουλειά και όλα θα πάνε καλά. Τώρα θα πήγαινε στο σπίτι της να φάει γεμιστά...τα φτιάχνει η μάνα της με ρύζι...


Μακάρι Δ.......... στο εύχομαι. Εύχομαι επίσης όλες οι καχύποπτες σκέψεις που έκανα όση ωρα μου μιλούσες να μη μου είχαν σφηνωθεί στο μυαλό.


Η πιατσα των ταξί ήταν ακριβώς πίσω μου... Δεν γύρισα να κοιτάξω αν πήρε. Δεν είδα κανένα να περνάει από δίπλα μου...

Τι σημασία είχε άλλωστε...


Όλα καλά θα πάνε Δ...........

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

ακροβατης

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

ΠΟΥΘΕΝΑ

Κατηφορίζεις διαρκώς έναν δρόμο που θα σε φέρει κοντά μου,

και το κάνεις χρόνια τώρα δίχως ποτέ να φτάνεις πουθενά...


...όχι σε μένα…πουθενά.

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008

Η ΤΙΓΡΗ

Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
που όλο με περιμένει κι όλο την καρτερώ
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει
μα ελπίζω να φιλιώσει καιρό με τον καιρό

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου για 'κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω
για να της τραγουδήσω το πιο βαρύ καημό

Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω
για να την αγκαλιάσω στον πιο τρελό χορό
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της
μου δίνει την προβιά της για να τηνε φορώ

Καμιά φορά που απ' το πιοτό πέφτουμε μεθυσμένοι
σχεδόν αγαπημένοι καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα
σαν τη στερνή την ώρα που θα επιτεθεί