Κυριακή 25 Μαΐου 2008

ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙ

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!
Δίχως μια στάλα στοργή
σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις
την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή


Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη
βροχερή σαν Κυριακή
ξέρω γιατί, στ’ αυτί που σπαράζει
χιμάς και γλύφεις σαν το σκυλί


Δεν αγαπάς! Αφήνεις τους ψύλλους σου
τους ήχους που φτάνουν από μακριά
αγρύπνια, κακόφωνο όργανο
που αλέθεις των εκλεκτών το «ωσαννά»

Αγρύπνια,
της κόλασης κήτος
είναι το φιλί σου φωτιά
Αφήνει μια γεύση από σίδερο
Πού 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά

Κι ενώ περνά η νύχτα...

Κυριακή 18 Μαΐου 2008

ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΜΟΛΥΒΙ

Πήρα αυτή τη πρόσκληση να δείξω ένα χειρόγραφό μου από την talisker, αφού ζητήσω την κατανόησή της για την καθυστέρηση περνώ στο ζητούμενο. το παιχνίδι γνωστό.
1. Γράψε


2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )

3. Πόσταρε.

4. Ενημέρωσε! Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε: για το http://autographcollectors.blogspot.com/


παραλείπω τον πέμπτο κανόνα γιατί ποτέ δεν καλώ σε παιχνίδι κανέναν αφού είμαι γνωστός Σκρουτζ.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ...

Σίδερο/ τσιμέντο/ εξατμίσεις/

ringtones/ Bluetooth/ παράβολα/ αριθμός πρωτοκόλλου/

αίτηση/ υπεύθυνη δήλωση/ εξουσιοδοτήσεις/ activation id/

password/ username/ πρόστιμο/ αντικαταβολή/

βιβλιάρια τραπέζης(πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα)/ βαλεριάνες/

λογαριασμοί/ web banking/

δάνεια όλα σε ένα νοικοκυρεμένα-άρση βαρών-και γαμώ το σπίτι τους/

blogging/ comments/ αφύπνιση/ sms/ brief/ ταμειακές μηχανές/

service/ λογιστές/ ικα/ τεβε/ εφορία/ πολεοδομίες/ ταμεία/

δημόσιος υπάλληλος/ hondos center/ multirama/ Vodafone/

πιστωτικές/πιστώσεις/ δόσεις/ nova/ τσόντες/ επιδομα ανεργείας.....


εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε

θέλω μόνο να.....



Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ


Έπειτα από τρεις δεκαετίες, 30 χρόνια άγνοιας…

Ήσουν εκεί, απρόσκλητη επισκέπτης, στη δική μου γιορτή…

Ήσουν το δώρο μου…

Και μετά;

Μια φωτογραφία, πάνω πάνω από τις 64 που σε είχε πιάσει να με κοιτάς

Κι εγώ να σε χαζεύω στο χαρτί… ποια είσαι;

Και πέρασαν 48 μέρες που ξόδευα τα γέλια μου χλιαρά και άσκοπα,

Που φοβόμουν το 2 και με βόλευε το 1… μόνος και ήρεμος.

Μα…

Πάγωσε ο κόσμος εκείνο το βράδυ, και υπήρχαμε μόνο εμείς να κρατήσουμε το ανθρώπινο είδος ζωντανό με δύο χαμόγελα, λίγο αλκοόλ, συνταγή επιβίωσης…μας χρωστάνε γλυκιά μου…την ύπαρξή τους.

…τόσο φως που να το χωρέσω όμως που εδώ έχει 6 μήνες νύχτα;

Που να βολέψεις τόση θλιμμένη μουσική στις χαρούμενες κασέτες σου;

Και είναι αυτό που αγα(πώ)(πάς)…

Είναι αυτό που κρατάμε στα δυό μας χέρια και μας καίει και όσο μας καίει εμείς το κρατάμε πιο σφιχτά να μας αφήσει σημάδια.

Άλλωστε ο κόσμος από μας περιμένει…

Γιατί… Θυμάσαι ;

Είσαι η "ωραία της ημέρας" κι εγώ ο "superman" που ακόμα και χωρίς τη μπέρτα του μπορεί να σώσει τον κόσμο.